Landseer – poznaj najważniejsze cechy psów tej rasy
Landsser, dzięki zrównoważonemu usposobieniu, przyjacielskiej naturze i miłości do wody doskonale sprawdza się w pracy ratownika wodnego. Tymi cechami niewiele różni się od nowofundlandów, z którymi zresztą jest spokrewniony. Dzięki jednak większej chęci do nauki szybciej się uczy, choć bywa przy tym bardziej temperamentny niż nowofundlandy.
SPIS TREŚCI
1.1. Landsser – rodzaje szaty i umaszczenia
4.1. Typowe choroby
4.2. Wady według wzorca
Data publikacji: 3 września 2023
Jak wygląda landssser?
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/portret-pies-landseer-4984207/
Landseer to pies duży, mocny i harmonijnie zbudowany. Głowa psa osadzona jest na owalnej, mocnej szyi bez podgardla. Sama głowa jest ładnie wyrzeźbiona i ma zdecydowanie szlachetny wyraz. Czaszka psa jest masywna i szeroka, a stop jest na niej wyraźnie zaznaczony. Nos molosa musi być czarny, tak jak wargi. Kufa landssera jest takiej samej długości co głębokości. Średniej wielkości oczy przybierają barwę brązową lub ciemnobrązową i mają kształt migdałów. Także uszy psa są średniej wielkości, mają kształt trójkąta i są noszone tak, by przylegały do boków głowy.
Tułów psa jest mocny oraz szeroki na całej długości. Ważną proporcją jest długość tułowia - powinna być dwa razy większa niż długość głowy. Prosty i równy grzbiet wieńczą umięśnione lędźwie z szerokim i dobrze umięśnionym zadem. Zwieńczeniem zadu jest mocny, krzaczasto porośnięty ogon. Ogon w spoczynku jest noszony przez landessra wisząco. Duże ciało noszą doskonale umięśnione nogi o mocnym kośćcu, zakończone kształtnymi kocimi łapami. Palce molosa połączone są bardzo dobrze rozwiniętą błoną, która występuje na niemal całej ich długości.
|
Wysokość w kłębie |
Pies: 72-80 cm Suka: 67-72 cm |
|
Waga |
Pies: 59-68 kg Suka: 45-54 kg |
Landsser – rodzaje szaty i umaszczenia
Landsser ma włos długi, miękki w dotyku, gęsty i jak najprostszy. Podszerstek psa jest gęsty. Na głowie włos jest krótszy, a wszelkie pojawiające się falowania na grzbiecie nie stanowią wady.
Landsser występuje wyłącznie w czarno-białym umaszczeniu. Bazą jest zawsze czysta biel i to na niej, na grzbiecie i zadzie pojawiają się czarne łaty. Głowa psa jest czarna z białą kufą, która łączy się z kołnierzem przy pomocy symetrycznej strzałki. Kończyny, ogon, kołnierz i przód klatki piersiowej są zawsze białe.
Landsser – charakter i umiejętności
Landsser to potomek wymarłych już psów dowodnych z St. John’s, które były znane na wyspach Nowej Fundlandii. Z racji takiego pochodzenia i w toku dalszej selekcji pod kątem użytkowości, wyróżniono nowofundlandy i landssery, które z powiedzeniem zachowały typowe cechy psów dowodnych.
Charakter landssera
Landsser to łagodny molos o przyjacielskim usposobieniu wobec ludzi i zwierząt. Wytrzymały, szybki i odważny w pracy ratownika oraz spokojny i mało ruchliwy w zaciszu domowym. Rasa ta najlepiej czuje się w bliskim kontakcie z człowiekiem o spokojnej naturze, który zapewni psu odpowiednią dawkę spacerów połączonych z pływaniem. Landsser obdarza wszystkich członków rodziny, w tym także inne zwierzęta, taką samą dawką uczuć. To pies kochający wodę, dlatego powinien żyć w pobliżu jeziora. Lubi spędzać czas na dworze, chętnie się bawi z dziećmi, jest psem krzepkim i pogodnym. Choć upały psu nie służą, to szybka kąpiel pomaga molosowi przetrwać najcięższe z nich.
Umiejętności landssera
Landssera powinien pracować jako ratownik wodny, bo w zadaniu tym realizuje się doskonale. Dobrze wychowany i socjalizowany pies nie ma żadnych problemów z nawiązywaniem relacji społecznych z ludźmi czy zwierzętami. Samce mogą być nieco bardziej pobudliwe, ale przy spokojnym i konsekwentnym przewodniku cechę tę można złagodzić. Landsser jest też psem odważnym i inteligentnym. Nie ma w sobie cienia agresji, lecz gdy wyczuje złe intencje obcych, w ostateczności będzie osłaniał swą ludzko-zwierzęcą rodzinę własnym ciałem.
Pies jest podatny na szkolenie, choć nie lubi monotonnych zadań, uczy się szybko i bezproblemowo. Landsser to pies cierpliwy, nieskłonny do bójek, lecz posiadający iskrę samowoli, a ze względu na pokaźne rozmiary powinien być uczony zasad natychmiast, gdy trafi do docelowego domu. Konsekwentnie, łagodnie i sprawiedliwe traktowane landssery są psami przyjaznymi i oddanymi.
Dzieci w domu landssera bezwzględnie muszą być nauczone szacunku do zwierzęcia i jego przestrzeni, a zadaniem opiekuna jest zadbanie o bezpieczeństwo obu stron. Jak już wiadomo to pies duży oraz krzepki i choć słynie ze swojej niezmąconej łagodności i cierpliwości, w ferworze zabawy dość duże szczenię może niechcący zrobić krzywdę dziecku. O przypadkowe potrącenie czy nadepnięcie jest bardzo łatwo. Molos porusza się swobodnie, wydajnie i przestrzennie.
Landssaer z hodowli
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/landseer-rasy-ps%C3%B3w-pies-4272434/
Landsser powinien być psem pochodzącym ze sprawdzonego źródła, gdyż tylko zarejestrowana hodowla będzie spełniała wymogi hodowlane, co do czystości rasy. Brak rodowodu rodziców miotu powinien być pierwszym sygnałem ostrzegawczym. Psy, które nie mają rodowodu, z pewnością nie są rasowe, a jedynie w typie rasy. Oznacza to, że nie da się przewidzieć ani oczekiwanych cech charakteru, opisanych przez wzorzec, ani ostatecznego wyglądu psa. Wszelkie odstępstwa od standardu mogą się ujawnić i będą odbijać się na zdrowiu, dobrostanie i zdolności do pracy, do jakiej pies został przeznaczony. Rodzicami miotu powinny być psy tej samej rasy, gdyż landssera nie wolno krzyżować z innymi rasami.
Szczeniaki landssera powinny być odchowane przy matce i rodzeństwie do chwili ukończenia 7-8 tygodnia życia. W tym czasie szczenię nabywa niezbędnych umiejętności społecznych i przechodzi prawidłowy proces odkarmienia. Zanim szczenię trafi do nowego domu musi jeść już karmę stałą, być wstępnie zsocjalizowane w hodowli i przejść pierwsze sczepienia, które kontynuuje nowy opiekun.
Szczenię landssera musi być wydane z hodowli z metryką i książeczką zdrowia. Metryka pozwoli nowemu właścicielowi na wyrobienie rodowodu. W książeczce zdrowia opiekun znajdzie terminarz kolejnych niezbędnych szczepień ochronnych.
Zdrowie landssera
Landsser powinien być psem zdrowym fizycznie i psychicznie, a więc być funkcjonalnie i klinicznie zdrowym. Każdy pies wykazujący wyraźne deformacje w obrębie budowy i zaburzenia zachowania będzie zdyskwalifikowany, a więc podczas oceny zostanie wykluczony z dalszej hodowli.
Typowe choroby
Wśród wielu chorób, charakterystycznych dla tej rasy psów warto wskazać m.in.:
- Dysplazję stawów biodrowych i łokciowych
- Kamicę cysteinową
- Przemieszczone moczowody
- Wrodzony idiopatyczny przełyk olbrzymi
- Oko romboidalne
- Ektropion
- Entropion
- Martwicowe zapalenie naczyń i opon mózgowych
- Pęcherzycę liściastą
- Wyłysienia z rozrzedzeniem barwnika
- Zwężenie aorty
- Zachłystowe zapalenie płuc
Wady według wzorca
Landsser z hodowli nie powinien wykazywać wad, wymienionych we wzorcu rasy. Skóra na głowie psa nie powinna być pomarszczona. Na czaszce powinien być wyraźnie zarysowany guz potyliczny. Wargi powinny być suche i jak najbardziej przylegające. Kolor oczu oscyluje w granicach brązu i jeśli są jaśniejsze, to są tolerowane, lecz nie mogą być żółte lub szarożółte, a więc wyraźnie jaśniejsze. Oczy psa zbyt blisko osadzone czy z widoczną trzecią powieką są wadą. Uszy landssera nie mogą być osadzone zbyt daleko z tyłu głowy. Szyja psa w przekroju nie może być okrągła, a wyraźnie widoczne podgardle nie jest pożądane. Żebra powinny być dobrze wysklepione, co skutkuje pożądaną głęboką i szeroką klatka piersiową. Grzbiet psa nie może być słaby lub zapadnięty. Słabe lędźwie, skrócone żebra rzekome są wadą, tak jak mocne podkasanie brzucha. Ogon psa nie może mieć pióra. Ogon z niewielkim wyciągnięciem na końcu jest dopuszczalny, ale już zakręcony czy zniekształcony nad grzbietem jest bardzo niepożądany. Wilcze pazury u szczeniąt landssera muszą być usunięte. Nogi tylne strome czy iksowate są wadą. Łapy u tej rasy nie mogą być płaskie ani wykręcona na zewnątrz czy do wewnątrz. Podszerstek psa nie może być tak gęsty, jak u czarnych nowofundlandów. Czarne nakrapianie na białych łatach nie jest wadą, ale bardziej pożądane są czyste białe plamy. Samce muszą mieć dwa jądra w pełni osadzone w worku mosznowym.
Żywienie landssera
Landsser jest psem dużym, który doskonale wykorzystuje energię pozyskaną z pokarmu. Pies nie jest tani w utrzymaniu, a powinien jeść karmę wysokiej jakości, odżywczą i zaspokajającą zapotrzebowanie na energię. Ze względu na koszty utrzymania zaleca się karmienie psa gotową już zbilansowaną karmą suchą lub suplementowym BARFem. Podawane posiłki powinny być dostosowane także do poziomu aktywności, wieku zwierzęcia i aktualnego stanu zdrowia.
Miski landssera muszą być usytuowane na wysokości pyska, by pies nie nadwyrężała kręgosłupa. Bezwzględnie posiłek nie może być podawany molosowi przed planowanym wysiłkiem lub bezpośrednio po nim. Pies może pokarm zwymiotować lub nabawić się rozszerzenia i skrętu żołądka.
Krokiety kamy suchej powinny „rosnąć” wraz z psem. Dla szczeniąt zalecana jest karma dedykowana dla szczeniaków ras olbrzymich, dopasowana do potrzeb rozwijającego się organizmu. Karma w misce powinna być dostępna wyłącznie na czas posiłku, niezjedzona powinna być zabrana do czasu następnego karmienia. Pies powinien być żywiony o tej samej porze w stałym miejscu. Nie wolno go przekarmiać, gdyż odbija się to na użyteczności w pracy, jego sprawności i dodatkowo obciąża stawy.
Woda musi być dostępna dla psa przez całą dobę. Miski z wodą powinny być myte codziennie, a woda w nich zawsze świeża i czysta.
Szukasz karmy z dużą zawartością mięsa?
Sprawdź: Monobiałkowa karma dla psów ras dużych i olbrzymich
Pielęgnacja landssera
Pielęgnacja okrywy landssera nie jest trudna, ale wymaga czasu ze względu na gabaryty psa. Włos powinno się czesać 2 razy w tygodniu oraz po każdym pływaniu. Okrywa landssera niestety ma tendencje do filcowania, nieprzeczesana kołtuni się i zbija, co bez regularnego czesania, wymaga już tylko wycięcia. Do zabiegu wyczesywania należy używać szczotki z umiarkowanym rozstawem włosów, ale na tyle długich, by sięgnęły w głąb podszerstka. Długiego włosa landssera nie czesze się na sucho, bo w takim sposób się niszczy i elektryzuje. Zaletą okrywy jest to, że nawet gdy jest czesana pod włos, sama wraca do pozycji wyjściowej.
Okres linienia u landssera ze względu na gruby podszertek jest uciążliwy. Aby przyspieszyć proces wymiany okrywy, należy psa wyczesywać codziennie. Szczenię landssera zaznajomione od małego z czynnościami pielęgnacyjnymi nie będzie sprawiało problemów w wieku dorosłym. Codziennie należy także szczotkować psu zęby, sprawdzając przy okazji stan oczu, czystość uszu i raz na jakiś czas monitorować przyrost pazurów i je korygować w razie potrzeby.
Wyprawka dla landssera
Gdy decyzja o zakupie landssera już zapadła należy przygotować wszystko, co niezbędne na przyjęcie nowego członka rodziny w domu. W wyprawce dla szczeniaka powinna znaleźć się:
- Obroża lub szelki dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa na podwyższeniu
- Ortopedycznym legowisku dla psa
- Zabawkach dla psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
- Kagańcu dla psa
Ciekawostki o landsserze
Nazwa rasy pochodzi od nazwiska XVIII-wiecznego malarza angielskiego sir Edwina Landssera, który uwieczniał wyłącznie biało-czarne nowofundlandy na swych obrazach. Malowidła były tak precyzyjne, że od tamtej pory ten typ nowofundlanda nazwany został landsserem.
Bibliografia
Landsser, wzorzec rasy – tłumaczenie ZKwP, zkwp.pl/wzorce/226.pdf (dostęp: 17.08.2023).
fci.be/en/nomenclature/LANDSEER-EUROPEAN-CONTINENTAL-TYPE-226.html