Appenzeller - poznaj najważniejsze cechy psów tej rasy
Chociaż o psach pasterskich w typie appenzellera wspominano już w średniowieczu, kiedy pełniły one rolę psów gospodarskich do stróżowania na posesjach, to dopiero w XIX wieku zyskały one duży rozgłos. W 1853 roku wzmianka o nich pojawiła się na łamach książki „Życie zwierząt w Alpach”. W 1895 roku Max Sieber, popularyzator rasy, rozpczął starania w Szwajcarskim Związku Kynologicznym, by opracować standard rasy. Ten powstał w 1914 roku z inicjatywy Alberta Heima, dzięki któremu już w 1906 rok powstał Klub Rasy. Od tego czasu appenzellery hodowane są w czystości rasy. Obecnie jest to rasa, która poza walorami użytkowymi cieszy się popularnością jako pies rodzinny.
SPIS TREŚCI
1.1. Appenzeller – rodzaje szaty i umaszczenia
2. Appenzeller – charaketer i umiejętości
2.2. Umiejętności appenzellera
4.1. Typowe choroby
4.2. Wady według wzorca
8. Ciekawostki o appenzellerach
Data publikacji: 12 lipca 2024
Jak wygląda appenzeller?
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/pies-appenzeller-pies-pasterski-4557201/
Appenzeller to trójbarwny, duży pies, podobny do berneńskiego psa pasterskiego, ale o krótkim włosie. Wzrost w kłębie psa tej rasy w stosunku do długości tułowia powinien wynosić 9 do 10.
Głowa psa jest proporcjonalna do wielkości tułowia i ma lekko klinowaty kształt. Czaszka jest prawie płaska; brudza czołowa jest umiarkowanie wyraźna, a stop słabo zaznaczony. Kufa psa jest średnio mocna, zwęża się w kierunku nosa, który u czarnych psów jest czarny, a u czekoladowych jest czekoladowy. Oczy w stosunku do głowy są małe, mają kształt migdałów i nie są wypukłe. Uszy są osadzone wysoko, dobrze rozstawione i wiszące, trójkątne o lekko zaokrąglonych końcach. Szyja psa jest krótka, mocna i sucha. Grzbiet umiarkowanie długi, silny i prosty. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Z kolei lędźwie krótkie i dobrze umięśnione. Ogon psa jest osadzony wysoko, ma średnią długość i jest pokryty gęstym włosem. W ruchu jest zakręcony nad grzbietem, jak u szpiców, a w spoczynku może być zwisający. Kończyny przednie są dobrze umięśnione i proste. Kończyny tylne również. Pies ma dynamiczny i długi wykrok.
|
Wysokość w kłębie |
Pies: 52-56 cm Suka: 50-54 cm |
| Waga | ok. 22-25 kg |
Appenzeller – rodzaje szaty i umaszczenia
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/appenzeller-pies-pasterski-sennenhund-3755018/
Szata appenzellerów jest dwuwarstwowa. Włos okrywowy jest gęsty, zwarty, przylegający i błyszczący. Podszerstek jest gęsty, czarny, brązowy lub szary, a jego prześwity są niepożądane.
Umaszczenie podstawowe może być czarne lub czekoladowe z symetrycznym rdzawobrązowym podpalaniem i białymi znaczeniami. Małe rdzawobrązowe plamki występują nad oczami. Podpalanie występuje również na policzkach, symetrycznie po obu stronach klatki piersiowej na wysokości stawów barkowych oraz na kończynach, gdzie musi rozdzielać umaszczenie czarne lub czekoladowe od białego.
Appenzeller – charaketer i umiejętości
Appenzeller to żywy, nieustraszony i pewny siebie pies, który obcych traktuje z należytą podejrzliwością. To nieprzekupny pies, który na pierwszym miejscu stawia realizację powierzonych mu obowiązków.
Charakter appenzellera
Psy tej rasy uchodzą za wesołe i łatwe w szkoleniu. Wymagają ruchu i aktywnego trybu życia od opiekuna. Mocno przywiązują się do swojej ludzkiej rodzinym, a obcych traktują nieufnie. Z natury jest to rasa bardzo terytorialna, a gdy ktoś naruszy teren psa może spodziewać się przynajmniej obszczekania. Jest to pies nieco uparty, ale za to bardzo oddany swojej pracy.
Umiejętności appenzellera
Appenzeller został wyhodowany przede wszystkim do stróżowania na posesjach, do zaganiania stad, a nawet do tropienia – słowem jest to bardzo wszechstronna rasa psów pasterskich. Ma skłonność do szczeniaka, dlatego pies tej rasy od szczeniaka powinien być układany w taki sposób, by wokalizować tylko, podczas wykonywania swoich obowiązków. Podczas szkolenia opiekun powinien wykazać się konsekwencją.
Appenzeller z hodowli
Kupując appenzellera z hodowli pamiętaj, by nie odbierać szczeniaka przed ukończeniem 3. miesięcy. W tym czasie pies, poza odstawieniem dietetycznym, powinien przejść jeszcze wstępną socjalizację u boku matki i rodzeństwa. Proces ten będzie trzeba kontynuować po przybyciu szczeniaka do nowego domu.
Wybierając hodowlę appenzellerów zwróć uwagę na jej renomę. Najlepsze z hodowli będą zarejestrowane w ZKwP. By to sprawdzić, wejdź na stronę zkwp.pl , znajdź dane kontaktowe do regionalnego oddziału, który jest właściwy dla Twojego miejsca zamieszkania i poproś o wykaz wszystkich zarejestrowanych hodowli appenzellerów z Twojej okolicy. By nabrać pewności możesz udać się na wystawę psów rasowych, by zobaczyć te psy na żywo, porozmawiać z hodowcami i miłośnikami tej rasy psów.
Zanim zdecydujesz się na zakup psa tej rasy, umów się na spotkanie z hodowcą i zapytaj o zdrowie i sukcesy rodziców szczeniaka. Profesjonalny hodowca chętnie opowie o warunkach życia psów, ich rodowodach i dokumentacji zdrowotnej. Jeśli hodowca unika odpowiedzi, powinno to wzbudzić niepokój. Podczas wizyty zwróć uwagę na warunki życia, sposób żywienia, stan zdrowia suki i szczeniąt. Zdrowe szczenięta appenzellera są z reguły żywiołowe, zaciekawione otoczeniem i nie boją się kontaktu z ludźmi.
Przy odbiorze szczeniaka hodowca powinien dać Ci metrykę, na podstawie której wyrobisz rodowód. Należy również odebrać książeczkę zdrowia z wpisanymi szczepieniami i odrobaczeniami, przez które przeszedł szczeniak. Dobry hodowca przygotuje także zestaw startowy dla psa z odpowiednią karmą.
Pamiętaj, by przy zakupie podpisać umowę, w której zostaną zawarte dane hodowli, nowego właściciela oraz informacja, że pies jest zdrowy.
Zdrowie appenzellera
Appenzeller to rasa psów, które żyją do 12-14 lat. Jest to pies przystosowany do całorocznej pracy w zmiennym klimacie Alp. Pies może żyć przez cały rok w zewnętrznym kojcu, jednak nie powinien być izolowany od rodziny. Mimo dobrej kondycji psy tej rasy nie są wolne od chorób.
Typowe choroby
- Dysplazja stawów biodrowych
- Dysplazja stawów łokciowych
- Postępujący zanik siatkówki
- Ektropium
- Entropium
- Rozszerzenie i skręt żołądka
Wady według wzorca
Appenzeller to rasa, która musi spełniać określone standardy, a wszelkie odstępstwa od nich są uznawane za wady. Brak wyrazu płci jest jedną z takich wad i oznacza, że psy i suki są do siebie bardzo podobne. Zbyt wydłużona lub nieharmonijna budowa, a także delikatny lub zbyt ciężki kościec, są również uznawane za wady.
Słabe umięśnienie również stanowi problem, podobnie jak bardzo ciężka lub zbyt lekka głowa. Okrągła czaszka i zbyt silnie zaznaczony stop to kolejne niepożądane cechy. Okrągłe, wyłupiaste lub zbyt jasne oczy, a także zbyt małe, za duże, odstające, zbyt wysoko lub zbyt nisko osadzone uszy są niezgodne ze wzorcem rasy. Prześwitujący podszerstek jest kolejną cechą niepożądaną. Znaczenia takie jak czarne cętki na białych znaczeniach, przerwane znaczenia na głowie (strzałka), nieprzerwany, szeroki biały kołnierz, rozdzielona biel na klatce piersiowej oraz białe skarpetki sięgające zdecydowanie powyżej nadgarstka, brak bieli na łapach i końcu ogona są wadami.
Zbyt niski lub wysoki wzrost, wykraczający poza dopuszczalny przedział, jest również wadą. Niepewny charakter, brak temperamentu i lekka ostrość są cechami niepożądanymi.
Wady dyskwalifikujące obejmują agresję lub wyraźną lękliwość, poważne wady budowy lub zaburzenia zachowania, przodo- lub tyłozgryz, entropium, ektropium, niebieskie lub niebiesko-plamiste oczy, sierpowaty ogon, zdecydowanie wiszący lub załamany ogon, sierść inną niż dwuwarstwowa (stockhaar), maść inną niż trójbarwna oraz podstawową maść inną niż czarna lub czekoladowa (hawana).
Wykaz wad tej rasy jest zdecydowanie dłuższy i warto zapoznać się z nim we wzorcu rasy, do którego link znajdziesz na końcu artykułu.
Żywienie appenzellera
Dieta tak aktywnego psa, jak appenzeller powinna być bogata w białko pochodzenia zwierzęcego – najlepiej o wysokim poziomie strawności. Pies powinien być karmiony dietą dopasowaną do swojego wieku. Inne potrzeby żywieniowe mają szczenięta, a inne psy dorosłe i geriatryczne.
Appenzeller zje zarówno suchą karmę komercyjną, jak i BARF oraz samodzielnie przygotowany przez opiekuna posiłek. W dwóch ostatnich przypadkach niezbędna jest umiejętność prawidłowego bilansowania diety. Jeżeli tego nie potrafisz, to bezpieczniej będzie skorzystać z gotowej karmy pełnoporcjowej, która została zbilansowana przez specjalistów komponujących skład karmy.
Pamiętaj, że na karmie nie warto oszczędzać. Wszelkie niedobory składników pokarmowych, które wystąpią w okresie szczenięcym mogą mieć wpływ na zdrowie psa w jego dorosłym życiu. Warto zatem wybierać monobiałkowe karmy komercyjne, które charakteryzują się wysoką zawartością białka pochodzenie zwierzęcego o wysokiej strawności.
W życiu psa ważna jest rutyna, dlatego warto karmić appenzellera 3 razy dziennie o stałych porach. Unikaj podawania pokarmu 2 godziny przed i po intensywnym wysiłku, by nie doprowadzić do rozszerzenia i/lub skrętu żołądka.
Szukasz karmy dla psa z dużą zawartością mięsa?
Sprawdź: Monobiałkowa karma dla psa
Pielęgnacja appenzellera
Zaletą appenzellera jest niewątpliwie łatwa w pielęgnacji szata. Psa wystarczy wyszczotkować raz w tygodniu za pomocą szczotki o twardym i gęstym włosiu. Druciana szczotka ma zastosowanie tylko do ogona. Podszerstek możesz usuwać za pomocą włosianej lub gumowej szczotki. W okresie linienia, które ma miejsce dwa razy do roku, usuwanie podszerstka powinno się odbywać każdego dnia.
Kąpiele appenzellera mogą odbywać się raz na 3 miesiące. Do kąpieli stosuj szampon i odżywkę do sierści dla psów. Sama kąpiel powinna zostać wykonana dwukrotnie – za pierwszym razem zmywa się wierzchnią warstwę zanieczyszczeń, z kolei za drugim razem wetrzyj szampon do samej skóry. Po dwóch kąpielach nie zapomnij o rozprowadzeniu odżywki do sierści, którą należy spłukać po 3-5 minutach.
Standardem pielęgnacyjnym jest czyszczeniu uszu, codzienne mycie zębów, kontrola stanu oczu i monitorowanie przyrostu pazurów.
Wyprawka dla appenzellera
Gdy decyzja o zakupie appenzellera już zapadła należy przygotować wszystko, co niezbędne na przyjęcie nowego członka rodziny w domu. W wyprawce dla szczeniaka powinna znaleźć się:
- Obroża lub szelki dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Ortopedycznym legowisku dla psa
- Zabawkach dla psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
- Kagańcu dla psa
Ciekawostki o appenzellerach
- Appenzeller to jedyny pies pasterski, który ma ogon, jak szpice – zawinięty do góry w czasie pracy.
- Appenzeller, berneński pies pasterski, duży szwajcarski pies pasterski i entlebucher to cztery pasterskie rasy psów ze Szwajcarii.
FAQs
Czy appenzeller linieje?
Mimo że sierść appenzellera nie jest trudna w pielęgnacji, to należy pamiętać, że dwa razy do roku pies tej rasy mocno linieje i wtedy trzeba go szczotkować codziennie.
Ile lat żyje appenzeller?
Appenzeller to rasa, której przedstawiciele, przy odpowiednim żywieniu i pielęgnacji oraz opiece weterynaryjnej, mogą żyć do 14 lat.
Bibliografia
M. Ceregrzyn (red.), Psy rasowe. Kompendium lekarza weterynarii i hodowcy, MI Polska, Warszawa 2008.
J. Cunliffe, M. Redlicki (przekład), Rasy psów – kompendium, Wyd. Parragon, 2007.