Bullmastiff – poznaj najważniejsze cechy psów tej rasy
Bullmastiff to pies potężnej budowy. Jego potężna sylwetka, siła, odporność, umaszczenie i zalety charakteru sprawiły, że był on używany głównie do walk. Walczył on na polach bitewnych, a także na arenach dla rozrywki oglądających. Cel zawsze był ten sam, zadaniem bullmastiffa była walka na śmierć i życie. Gdy czasy się zmieniły, rola bullmastiffa także uległa zmianie. Stał się psem do pilnowania bydła oraz majątków, służył myśliwym jako posokowiec i pies tropiący oraz pomagał strażnikom leśnym skutecznie zwalczać kłusownictwo.
SPIS TREŚCI
1.1. Bullmastiff – rodzaje szaty i umaszczenia
2. Bullmastiff – charakter i umiejętności
2.2. Umiejętności bullmastiffa
4.1. Typowe choroby
4.2. Wady według wzorca
8. Ciekawostki o bullmastiffach
Data publikacji: 12 sierpnia 2023
Jak wygląda bullmastiff?
Źródło: pixabay.com/pl/photos/bullmastiff-pies-trawa-2062811/
Bullmastiff to mocno zbudowany pies. Mocno nie oznacza ciężko czy przysadziście. Rasa ta ma harmonijną sylwetkę, która odzwierciedla jej siłę, krzepkość i aktywność. Bullmastiff jest psem występującym wyłącznie z krótką sierścią.
Głowa bullmastiffa jest duża, graniasta, szeroka i głęboka; osadzona jest na mocnej szyi, która obwodem bardzo zbliżona jest do obwodu głowy. Stop psa jest wyraźny. Kufa u psa jest tępo zakończona, poza tym szeroka i krótka. Kufa bullmastiff stanowi zaledwie 1/3 całej głowy. Nos psa jest prosty, nie zadziera się ani do góry, ani do dołu. Wargi psa są obwisłe, ale nigdy nie wiszą poniżej żuchwy. Średniej wielkości oczy psów tej rasy muszą być ciemne lub orzechowe. Uszy bullmastiffa przybierają kształt litery V. Bardzo ważną cechą uszu jest wpływanie na wyraz głowy. Osadzone wysoko i szeroko mają nadać jej pożądanej kanciastości.
Przechodząc do szyi warto podkreślić jej bardzo dobre umięśnienie i łukowate wysklepienie. Tułowie u bullamstiffa jest nieco krótkie i proste. Klatka piersiowa psa jest szeroka i głęboka. Szerokie i dobrze umięśnione lędźwie bullmastiffa kończy wysoko osadzony ogon, który sięga stawu skokowego.
| Wysokość w kłębie |
Pies: 64-69 cm Suka: 61-66 cm |
| Waga |
Pies: 50-59 kg Suka: 41-50 kg |
Bullmastiff – rodzaje szaty i umaszczenia
Źródło: pixabay.com/pl/photos/psy-bullmastiff-chodzi%C4%87-zabawa-2852725/
Bullmastiff ma szatę krótką, twardą i przylegającą, która chroni psa przed niepogodą.
Bulmastiff występuje we wszelkich odcieniach umaszczenia:
- Płowego
- Pręgowanego
- Czerwonego
We wszystkich trzech umaszczeniach psy powinny występować jako czyste i równe. Wzorzec rasy dopuszcza jedynie białe znaczenie na piersi. Warunkiem umaszczenia, który występuje u wszystkich bullmastiffów jest czarna maska z ciemniejszymi znaczeniami rysującymi się wokół oczu. Barwa maski rozjaśnia się w kierunku oczu.
Bullmastiff – charakter i umiejętności
Bullmastiffy to brytyjskie molosy, które pracowały wraz z leśnikami głównie w nocy. Aby przepędzić i odstraszyć kłusowników z posiadłości arystokracji, musiał być szybkie i zwinne w pościgu. Czarno pręgowany pies stawał się praktycznie nie do wykrycia, a szkolenie do ataku po cichu praktycznie zawsze skutkowało powaleniem i przytrzymaniem szabrowników. Utrwaloną cechą bullamastiffów jest właśnie brak gryzienia czy szarpania oraz działanie bez użycia głosu.
Charakter bullmastiffa
Bullmastif to pies bardzo żywy, czujny i przede wszystkim wierny. Jego niezawodność w pracy jest określana wręcz za legendarną. To pies godny zaufania, o doskonałym węchu, wzroku i słuchu. Z jednej strony bullmastiff to pies bardzo przyjacielsko nastawiony do otaczającego świata, miły, dobroduszny i cichy w zachowaniu, a z drugiej odważny, pewny siebie, skuteczny i celowy. Wszystkich członków rodziny bullmastiff darzy takimi samymi uczuciami, nikogo nie wyróżnia ani nie pomija. Swojej rodzinie pies pokazuje się tylko z najlepszej strony. Dzieci w domu traktuje jak szczenięta, opiekuje się nimi i pilnuje, a ze starszymi współuczestniczy w zabawie. Bullmastiffy kochają być ubóstwiane, jest to dość próżny pies, który lubi oddawać się pieszczotom i pochwałom.
Umiejętności bullmastiffa
Bullmastiff może sprawiać wrażenie flegmatycznego, ale to tylko pozory. Rasa ta jest bardzo terytorialna i nieprzekupna. Rasa ta nigdy nie spoufala się z obcymi. W zagrożeniu bullmastiff staje się doskonałym obrońcą, a dzieje się tak do chwili, gdy uzna, że rodzina jest bezpieczna, a napastnik obezwładniony. Psy te nie są typowymi stróżami, nie patrolują terenu, nie szczekają na każdy dźwięk, ale obserwują w ciszy. Ten potężnie zbudowany pies wie, że robi wrażenie samą posturą i zdaje sobie sprawę ze swojej siły, dlatego działa inaczej niż typowy pies stróżujący. Najpierw łapie kontakt wzrokowy, przybiera groźną postawę, zaczyna sapać, nastawia uszy i marszczy czoło, dopiero potem zaczyna biec na intruza zajęczymi skokami. Jeśli to nadal nie zmienia planu napastnika, to pies doskakuje do niego i powala na ziemię oraz uderza ofiarę pyskiem bez gryzienia czy szarpania. Do chwili odwołania trzyma go przy ziemi. Zanim jednak zaatakuje woli użyć też głosu, chociaż akcja kończy się zazwyczaj na kontakcie wzorkowym z psem i ucieczką intruza.
Bullmastiff atakuje wyłącznie w sytuacji realnego zagrożenia życia i zdrowia rodzinny.
Bullamstiff to pies inteligentny, nie jest trudny w ułożeniu dla osoby wychowującej go sprawiedliwie i odpowiedzialnie. To pies posłuszny, chętny do nauki, umiejący dopasować się do opiekuna. Nauka jednak nie może być ani monotonna, ani zbyt długa inaczej pies się nudzi, traci chęci i zaczyna zajmować się swoimi, psimi sprawami. Aportowanie i bieganie nie jest ciekawym zajęciem dla molosa. Wychowanie bullmastiffa musi zacząć się szybko, w spokoju, szacunku i cierpliwości, bo ras ta bywa uparta i chce podporządkować sobie ludzi. Źle prowadzony bullmastiff może zacząć być niepotrzebnie pobudliwy, a nawet agresywny.
Bullmastiff z hodowli
Wszystkie szczenięta także bullmastiffy muszą pozostać przy suce karmiącej do 7-8. tygodnia życia. Hodowca, który wyda psy wcześniej, naraża je na problemy zdrowotne i behawioralne, gdyż psy nie będą odkarmione i nie przejdą koniecznej socjalizacji przy rodzicach i rodzeństwu. Zwykle dom hodowcy bullmastiff opuszcza w 12. tygodniu życia.
Zanim jednak zdecydujesz o zakupie bullmastiffa z hodowli, upewnij się, że hodowla jest zrzeszona w ZKwP. By to sprawdzić wystarczy wejść na stronę zkwp.pl i sprawdzić wykaz zrzeszonych hodowli. Możesz również udać się do najbliższego oddziału lokalnego i tam poprosić o pomoc.
Wybór hodowli nie powinien być przypadkowy. Najlepiej zasięgnąć opinii innych miłośników rasy, udać się na zloty lub wystawy i dopiero wtedy wybrać hodowlę.
Jeśli wybór hodowcy został zaakceptowany, trzeba wybrać się na miejsce, aby upewnić się, w jakich rzeczywistych warunkach żyją jego psy. Dobry hodowca pokaże sukę hodowlaną, jej rodowód, badania i osiągnięcia, jakie zdobyła na wystawach.
Na co zwrócić szczególną uwagę? Przede wszystkim na zachowanie psów, kondycję matki, czy psy mają czysto, są zadbane, jedzą dopasowaną do wieku karmę oraz czy zachowanie szczeniąt i ich stan zdrowia jest prawidłowy. Małe bullmastiffy muszą być żywotne, skłonne do kontaktu i nie lękać się dotyku opiekuna.
Razem z psem do rąk nowego właściciela powinna zostać wydana metryka oraz książeczka zdrowia z częścią szczepień i odrobaczeń, które muszą przejść szczenięta. Nie wolno krzyżować bullmastifów z innymi rasami.
Zdrowie bullmastifa
Poza adekwatnym wyglądem bullmastiff powinien być psem zdrowym fizycznie i psychicznie. Absolutnie nie może być psem ociężałym, jego harmonijna sylwetka jest wyrazem dobrej kondycji zdrowotnej, dobrostanu psa i jego sprawności.
Typowe choroby
Wśród wielu chorób, charakterystycznych dla tej rasy psów warto wskazać m.in.:
- Skręt i rozszerzenie żołądka
- Modzele
- Zapalenie gruczołów okołoodbytowych
- Zapalenie napletka
- Przerost lub zapalenie gruczołu krokowego
- Ropomacicze
- Entropium
- Ektropium
- Dysplazję stawów biodrowych i łokciowych
Wady według wzorca
Bullmastiff z hodowli nie powinien wykazywać wad wymienionych we wzorcu rasy. W wyglądzie psa na pewno nie powinny się pojawić białe znaczenia w innych miejscach niż na piersi. Tęczówki molosa nie mogą być żółte lub jasne. U tej rasy psów wysoce niepożądany jest długi, jedwabisty czy wełnisty włos. W ruchu bullmastiff nie może krzyżować nóg, ani ich plątać, krok musi być zdecydowany. Pies nie może mieć płaskich łap, iksowatego stawu skokowego, przeładowanego podudzia. Ogon psa nie może być absolutnie skręcony. Grzbiet zapadnięty czy wysklepiony jest wysoce niepożądany. Uszy bullmastiffa nie mogą przybierać kształtu płatka róży. Za wady psychiczne u psa uznaje się agresję oraz wyraźną lękliwość. Przy dużej liczbie możliwych wad, jakie może mieć molos lepiej udać się na pierwsze spotkanie z miotem w towarzystwie osoby mającej większe doświadczenie w hodowli psów tej rasy.
Żywienie bullmastiffa
Każdy pies w zależności od wieku i rasy może mieć inne wymagania żywieniowe, także psy jednej i tej samej rasy. Pokarm powinien być dostosowany do wieku, aktywności, kondycji zdrowotnej i związanym z tym tempem przemiany materii. Stateczny i mało energiczny bullmastiff może być karmiony zarówno karmą sucha, jak i karmą przygotowywaną w domu. Żywienie metodą domową nie oznacza, że pies je to, co ludzie. Są to posiłki skomponowane tak, aby miały odpowiednią wartość odżywczą i były przyswajalne. Posiłków nie podawaj bezpośrednio po lub przed wysiłku, bo może to skutkować skrętem żołądka.
Szczenięta bullmastiffa powinny być żywione karmą dedykowaną dla szczeniąt. Jest to niezwykle istotne, ponieważ psy w okresie silnego wzrostu mają inne wymagania dietetyczne w porównaniu do psów dorosłych. Początkowo rosnący bullmastiff ma bardzo wysokie zapotrzebowanie na energię, nawet dwa razy większe niż dorosły osobnik. Wysokiej jakości białko; tłuszcz, który stanowi podstawowe źródło energii oraz dodatki dietetyczne, które odpowiadają za prawidłowy rozwój mózgu, oczu czy układu szkieletowego powinny być podstawą dobrze skomponowanej karmy dla szczeniaków bullmastiffa.
Woda musi być dostępna dla psów przez całą dobę. Wodę dla psów należy wymieniać codziennie lub w zależności od potrzeb, a naczynia umyte i usytuowane tak, aby bullmastiffy miały je na wysokości pysków i nie musiały się schylać.
Szukasz wysokomięsnej karmy dla psa dużej rasy?
Sprawdź: Hipoalergiczna karma dla psa dużej rasy
Pielęgnacja bullmastiffa
Pielęgnacja bullmastiffów nie jest trudna. Ich sierść jest krótka i przylegająca, więc psy gubią ją praktycznie cały rok. Okres intensywniejszego linienia nie jest ciężki, gdyż jej ilość nie jest przesadnie duża. Czesanie powinno odbywać się za pomocą szczotki z krótkim i twardym włosem, najlepiej raz w tygodniu. Po czesaniu sierść można przetrzeć na wilgotno i to w zasadzie tyle. Kąpiele u bullmastiffa mogą być przeprowadzane wtedy, gdy pies się intensywnie pobrudzi.
Uszy psa czyść w zależności od potrzeb, ale trzeba je raz w tygodniu przejrzeć, gdyż są słabiej wentylowane i mogą gromadzić wydzielinę. Przy okazji wyczesywania warto sprawdzić kondycję oczu, wyszczotkować zęby i pilnować, by nie przerosły psu pazury. Bullmastiff nauczony od małego tych zabiegów nie ma problemów z cierpliwym ich znoszeniem.
Wyprawka dla bullmastiffa
Gdy decyzja o zakupie bullmastiffa już zapadła należy przygotować wszystko, co niezbędne na przyjęcie nowego członka rodziny w domu. W wyprawce dla szczeniaka powinny znaleźć się
- Szelki dla psa
- Kaganiec dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Legowisku dla bullmastiffa
- Zabawkach dla bullmastiffa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
Ciekawostki o bullmastiffach
- Bullmastiffy mogą być psami terapeutycznymi. Ich wrodzona chęć opiekowania się słabszymi i cierpliwość zostały docenione w dogoterapii, szczególnie w pracy z osobami z porażeniem mózgowym, zespołem Downa, autyzmem, osobami chorymi na nowotwory, ludźmi cierpiącymi na chroniczny ból. Nie nadają się jednak na psy przewodniki osób niewidomych, bo wykonywanie monotonnych czynności nie leży w ich naturze.
- Bullmastiff powstał ze skrzyżowania buldogów staroangielskich i mastifów angielskich.
- Nazwy rasy zaczęto używać od 1860 roku, choć wtedy jeszcze bullmastiffy nie były zbyt wyrównane.
Bibliografia
M. Wołoczko, Bullmastiff, Wyd. Egros, Warszawa 2010.
zkwp.pl/wzorce/157.pdf (dostęp: 09.07.2023).