Czego nie może jeść pies – tych produktów nie podawaj psu do jedzenia!
Zastanawiasz się czego nie może jeść twój pies? Przede wszystkim produktów spożywczych dla ludzi. Wiele z nich zawiera składniki, które mogą zaszkodzić psu na żołądek. Listę otwierają jednak słodycze, które mogą doprowadzić nawet do zgonu psa.
SPIS TREŚCI
2.1. Czekolada dla psa
2.2. Rodzynki i winogrona dla psa
2.3. Cebula i szczypiorek dla psa
2.4. Czosnek dla psa
2.5. Pestki owoców
2.6. Awokado dla psa
2.7. Orzechy makadamia
2.8. Kości dla psa
2.9. Karma dla kota
2.9. Ksylitol dla psa
Data publikacji: 30 sierpnia 2023
Trucizna i zatrucie
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/pies-ko%C5%9B%C4%87-zwierz%C4%99-domowe-szczeniak-963970/
Potoczne znaczenie pojęcia trucizna i zatrucie wydają się oczywiste, jednak brak jest ścisłych definicji dla tych dwóch słów.
Zwłaszcza trucizna jest trudna do zdefiniowania ponieważ ta sama substancja chemiczna w zależności od dawki, drogi wchłaniania, wieku, płci i stanu zdrowia psa może powodować w jego organizmie różne skutki.
Współcześnie mówi się, że trucizna to substancja, która wprowadzona do organizmu, nawet w niewielkich ilościach, wywołuje w nim uszkodzenia, zaburzenia czynności fizjologicznych, a nawet śmierć.
Działanie toksyczne substancji chemicznych zależy jednak przede wszystkim od dawek i na tej podstawie wyróżnia się:
- Dawkę graniczną – której podanie powoduje powstanie pierwszych dostrzegalnych skutków;
- Dawkę toksyczną – ilość substancji, która po wchłonięciu wywołuje efekt toksyczny – odwracalne zaburzenia patofizjologiczne;
- Dawkę leczniczą – której ilość wykazuje działanie farmakoterapeutyczne i nie wywołuje zakłóceń procesów fizjologicznych;
- Dawkę śmiertelną – ilość substancji, która powoduje nieodwracalne uszkodzenia ośrodków ważnych dla życia i związaną z tym śmierć organizmu.
Zatrucie to z kolei stan zaburzeń czynności organizmu pod wpływem wprowadzenia do niego trucizny. Wyróżnia się:
- zatrucia ostre – objawy zatrucia występują w ciągu 24. godzin i wykazują dużą dynamikę objawów klinicznych;
- zatrucia podostre – występują gdy objawy zatrucia są wyraźne, ale nie tak gwałtowne, jak w zatruciu ostrym, a wykrycie powstałych zmian patologicznych jest możliwe po przeprowadzeniu badań narządów;
- zatrucia przewlekłe – powstają poprzez małe dawki trucizny podawane przez dłuższy czas, zwykle na skutek kumulacji trucizny w organizmie.
Zatrucie u psa – przyczyny
Istnieje bardzo długa lista substancji toksycznych dla psów. Wiele z nich znajduje się w domowych kuchniach, a nieświadomi właściciele często podają je swoim pupilom, wywołując zatrucia. Z tego względu warto przyjrzeć się kilku substancjom, które mogą doprowadzić do ostrego zatrucia organizmu psa.
Czekolada dla psa
Psy zatrute czekoladą to dość częsty widok w lecznicach weterynaryjnych. Z pozoru smaczny produkt, który uwielbiają dzieci, dla psów jest śmiertelnie trujący. Poza samą czekoladą należy również unikać podawania psom produktów, które zawierają w sobie dodatek czekolady – syropy, polewy, kremy etc.
Szkodliwość czekolady zależy od ilości zawartej w niej teobrominy, która jest główną toksyną, jednak zawarta w czekoladzie kofeina powoduje nasilenie objawów zatrucia teobrominą.
Podawanie nawet niewielkich ilości czekolady może doprowadzić do zatrucia przewlekłego, gdyż okres półtrwania teobrominy wynosi w organizmie psa aż 17,5 godziny. Wobec tego częste podawanie nietoksycznych dawek czekolady również może doprowadzić do śmierci psa.
Dawka śmiertelna teobrominy dla 50% populacji badanych psów wynosi 250-500 mg/kg masy ciała psa. W badaniach odnotowano jednak przypadki śmiertelne po podaniu 90-155 mg/kg masy ciała.
Kluczowe jest zatem stężenie teobrominy w produkcie.
Zawartość teobrominy w wybranych produktach spożywczych (mg/g produktu)
|
Biała czekolada |
0,009-0,035 |
|
Czekolada mleczna |
1,5-2 |
|
Słodzona ciemna czekolada |
3,6-8,4 |
|
Gorzka czekolada, polewy, sosy |
12-19,6 |
|
Kakao w proszku |
4,5-30 |
|
Ziarna kakaowca |
10-53 |
W przypadku zatrucia pierwsze objawy mogą pojawić się już po 1 godzinie od spożycia, a śmierć może nastąpić po 6-15 godzinach od zjedzenia produktu zawierającego toksyczną dawkę teobrominy.
Pierwsze objawy, jakie mogą pojawić się u zatrutego psa, to krwawe wymioty, biegunka, sztywność mięśni, drżenie mięśni, drgawki. W ciężkich przypadkach teobromina prowadzi do uszkodzenia nerek, śpiączki i śmierci psa.
Niestety nie ma odtrutki dla teobrominy, dlatego stosuje się leczenie objawowe, polegające na sprowokowaniu wymiotów, płukaniu żołądka i podawaniu węgla aktywnego w dawkach 1-2,5 g/kg masy ciała.
Szukasz zdrowej i bezpiecznej przekąski dla psa?
Sprawdź: Hipoalergiczne przysmaki dla psa z królika
Rodzynki i winogrona dla psa
W literaturze przedmiotu wskazuje się, że podanie psu 10-12. winogron może zagrażać zdrowiu i życiu zwierzęcia. Nie ma jednak szczegółowych badań, które wskazałyby konkretną toksynę zawartą w winogronach i rodzynkach, która prowadzi do zatrucia.
Wiadomo jednak, że najniższa toksyczna dawka dla rodzynek wynosi 2,8 g produktu, a dla winogron 19,6 g/kg masy ciała psa.
Objawy zatrucia pojawiają się w ciągu 24. godzin do kilku dni od zjedzenia rodzynek lub winogron, początkowo są to: biegunka, wymioty, bóle brzucha, a następnie ostra niewydolność nerek. Dodatkowe objawy to: całkowity brak apetytu, osłabienie, otępienie, niezborność ruchów. W badaniach krwi widoczne jest zwiększone stężenie kreatyniny, fosforu i wapnia. W przypadku ostrej niewydolności nerek rokowania są bardzo złe. Badania histopatologiczne potwierdzają mineralizację oraz martwicę struktur nerek.
Leczenie w przypadku zatrucia rodzynkami lub winogronami polega na wymuszeniu wymiotów, płukaniu żołądka oraz podawaniu węgla aktywowanego. W przypadku skąpomoczu lekarz weterynarii może zdecydować o podaniu leków moczopędnych z płynoterapią.
Cebula i szczypiorek dla psa
Podanie psu cebuli pod każdą postacią: gotowaną, surową, smażoną, suszoną jest trujące. Po zjedzeniu cebuli w przewodzie pokarmowym psa dochodzi do uwolnienia toksycznych dwusiarczków o działaniu utleniającym. Po spożyciu cebuli dochodzi do uszkodzenia błon lipidowych erytrocytów oraz nieodwracalnej denaturacji hemoglobiny. U psa pojawia się niedokrwistość hemolityczna, hemoglobinuria, we krwi wzrasta również stężenie bilirubiny.
Do zatrucia psa wystarczy podanie mu 5-10 g świeżej cebuli /kg masy ciała.
Objawy zatrucia wynikają z niedokrwistości i są to: bladość błon śluzowych, częstoskurcz, przyspieszone oddychanie, ospałość, osłabienie, biegunka i wymioty. Na skutek hemolizy może dojść do żółtaczki oraz niewydolności nerek.
Niestety nie ma odtrutki na zatrucie cebulą, zastosowanie ma tlenoterapia, transfuzja krwi, wywołanie wymiotów, płukanie żołądka – w przypadku tych dwóch ostatnich są one skuteczne tylko zanim pojawią się pierwsze objawy kliniczne.
Czosnek dla psa
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/cebule-czosnek-warzywa-przyprawy-1239423/
W przypadku czosnku do zatrucia dochodzi na tych samych zasadach, co po podaniu cebuli. Do zatrucia czosnkiem dochodzi jednak po podaniu 5 g czosnku /kg masy ciała codziennie przez 7 dni!
Pestki owoców
Wśród pestek owoców szczególnie szkodliwe są przede wszystkim te z moreli, jabłek, wiśni, brzoskwiń (rodzina ceae). Ich toksyczność wynika z zawartości heterozydu cyjanogennego, który powoduje powstanie cyjanowodoru. Działanie tego związku chemicznego polega na zablokowaniu oddychania komórkowego. Problem dotyczy jednak przegryzionych pestek. W przypadku pestek połkniętych w całości działaniem niepożądanym będzie niedrożność jelit.
Wśród objawów zatrucia pestkami owoców są wymioty, ślinienie, przyspieszone oddychanie, częstoskurcz, niepokój, drgawki, utrata przytomności, aż do śmierci.
Leczenie opiera się na wymuszeniu wymiotów, płukaniu żołądka z użyciem glukozy, która łączy się z cyjanowodorem w postać nietoksyczną. Odtrutką jest hydroksokobalamina.
Awokado dla psa
Substancją toksyczną awokado jest fungicyd – persin, który stosowany jest w uprawie tego owocu. Trujące są owoce i liście, a objawy to przede wszystkim biegunka i wymioty.
Orzechy makadamia
Do zatrucia psa orzechami makadamia wystarczy zjedzenie 2,4 g/kg masy ciała. Objawy mogą pojawić się w ciągu 12. godzin od zjedzenia i są to: wymioty, osłabienie, niezborność, drgawki. Objawy mogą ustąpić samoistnie po 2. dniach.
Kości dla psa
Stosowane powszechnie w diecie BARF kości mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia psa. Ich podawania może doprowadzić do niedrożności i/lub perforacji jelit. Dotyczy to przede wszystkim gotowanych kości drobiu, których ostre odłamki mogą ranić błonę śluzową jelita, mogą doprowadzić tym samym do zapalenia jelit, a w wyniku niedrożności do perforacji jelit.
Innym problemem, wynikającym z podawania kości, mogą być zaparcia u psa bądź niedrożność wynikająca z wymieszania masy kałowej z masami kostnymi, które charakteryzują się dużą zawartością wapnia oraz innych składników mineralnych.
Objawy, które mogą wystąpić już w ciągu 1 dnia od zjedzenia kości mogą obejmować trudności w oddawaniu kału, bolesność, podczas próby defekacji, brak apetytu, wymioty.
Leczenie polega zwykle na podawaniu psu lewatyw, nawadnianiu dożylnym, stosowaniu leków rozkurczowych oraz podawaniu psu leków przeciwkrwotocznych i antybiotyków.
Karma dla kota
Karmienie psa kocią karmą jest jednym z częstych pomysłów opiekunów małych ras psów. Nie jest to dobry pomysł, ponieważ zapotrzebowanie na składniki odżywcze psa jest inne niż u kota. Karmy dla kotów są zwykle bardziej tłuste, a ich ciągłe podawanie może doprowadzić u psa do nadwagi, otyłości oraz zapalenia trzustki.
Ksylitol dla psa
Mimo, że ksylitol jest doskonałym zamiennikiem cukru w ludzkiej diecie, to w przypadku psów wystarczy zaledwie 0,1 g/kg masy ciała. Po spożyciu takiej dawki już w ciągu 10-15 minut dochodzi hipoglikemii – zagrażającemu życiu psa niskiemu poziomowi glukozy we krwi.
W przypadki dawki 0,5 g/kg masy ciała psa należy liczyć się z ostrą niewydolnością wątroby.
Ksylitol występuje na etykietach pod symbolem E967 i znajduje się m.in. w takich produktach, jak gumy do żucia, pasty do zębów, cukierki, płyny do płukania jamy ustnej.
Bibliografia
D. Barski, A. Spodniewska, Toksykologia weterynaryjna. Wybrane zagadnienia, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Olsztyn 2014.
M. Ceregrzyn, R. Lechowski, B. Barszczewska red., Podstawy żywienia psów i kotów. Podręcznik dla lekarzy i studentów weterynarii, Edra Urban&Partner, Wrocław 2019.