Dog argentyński – poznaj najważniejsze cechy psów tej rasy
Dogo argentino to młoda rasa psów, do której hodowli Antonio Martinez wykorzystał psy z Cordoby. Psy te kojarzono z buldogami, dogami niemieckimi, mastyfami pirenejskimi, bulterierami, bokserami, dogami de Bordeaux i wilczarzami irlandzkimi, dając przy każdym takim kojarzeniu początek nowej rodzinie. W 1947 roku, gdy rasa była już ustabilizowana sporządzono pierwszy jej wzorzec. W 1964 roku rasę zaakceptowała Argentyńska Federacja Kynologiczna, a w 1973 roku FCI. Potężna siła tych psów oraz odwaga sprawiły, że wykorzystywano je do polowania w sforze na dziki, pekari, a nawet pumy. W Polsce psy tej rasy zostały wpisane na listę ras psów uznanych za agresywne, a do ich posiadania lub hodowli wymagana jest zgoda z urzędu miasta lub gminy.
SPIS TREŚCI
1. Jak wygląda dog argentyński?
1.1. Dog argentyński – rodzaje szaty i umaszczenia
2. Dog argentyński – charakter i umiejętności
2.1. Charakter doga argentyńskiego
2.2. Umiejętności doga argentyńskiego
4. Zdrowie doga argentyńskiego
4.1. Typowe choroby
5. Żywienie doga argentyńskiego
6. Pielęgnacja doga argentyńskiego
7. Wyprawka dla doga argentyńskiego
8. Ciekawostki o dogu argentyńskim
Data publikacji: 22 maja 2024
Jak wygląda dog argentyński?
Źródło: Autorstwa Smok Bazyli - Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=16839658
Dog argentyński jest psem o imponującej budowie, z głową typu mezocefalicznego, która wydaje się mocna i silna, ze zbieżnymi liniami profilu. Czaszka jest krótka, wysklepiona, a guz potyliczny niewidoczny, co jest wynikiem rozwiniętych mięśni szyi i żwaczy. Nos jest mocny z czarną pigmentacją, a kufa mocna i wklęsła, równa długości mózgoczaszki. Wargi psa są przylegające z luźnymi kącikami, a zgryz nożycowy. Oczy mają ciemne lub orzechowe barwy, osadzone frontalnie, dające bystry i stanowczy wyraz. Uszy, jeśli nie przycięte, są średniej długości, szerokie i płaskie. Szyja psa jest gruba, mocna, łukowato wysklepiona z luźną skórą tworzącą niewielkie fałdy. Tułów ma kształt prostokątny z prostą linią górną i mocnym, szerokim grzbietem. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka, co zapewnia dobrą wydolność oddechową. Lędźwie są krótkie i mocne, a zad krótki i lekko opadający. Ogon jest długi, zwisający swobodnie w spokoju i łukowato wzniesiony w ruchu. Kończyny są dobrze umięśnione, z mocnymi, stabilnymi stawami.
|
Wysokość w kłębie |
Pies: 60-68 cm Suka: 60-65 cm |
|
Waga |
Pies: 40-45 kg Suka: 40-43 kg |
Dog argentyński – rodzaje szaty i umaszczenia
Źródło: Autorstwa joseltr - Pixabay https://pixabay.com/pt/photos/dogo-argentino-doge-c%C3%A3o-animal-2212225/ , CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=77920970
Dog argentyński ma gładką sierść średniej długości, nie przekraczającej 2 cm. W zależności od warunków, w których żyje jej gęstość i długość może się nieco różnić.
Umaszczenie dogo argentino jest jednolicie białe. Dopuszczalne są pojedyncze czarne lub ciemnie znaczenia na głowie, uszach, wokół oka, ale nie większe niż 10% powierzchni głowy.
Dog argentyński – charakter i umiejętności
Dog argentyński to molos przeznaczony do stróżowania i ochrony stad bydła, a także pies na polowania na dziki, pumy i inne drapieżniki. To pies łączący w sobie siłę i elegancję, atletycznej budowy, dobrze umięśniony, ale bez ociężałości innych molosów. To pies jednego opiekuna, ale stróż całej rodziny.
Charakter doga argentyńskiego
Dog argentyński to pies potężnej postury, cichy, w zasadzie nigdy nie szczekający, gdyż odstrasza intruzów swoją posturą i spojrzeniem. Jest psem wylewnym, zwinnym i nadzwyczajnie odważnym. To molos o dobrym sercu, który prawidłowo socjalizowany powinien wykazywać się spokojnym usposobieniem. Pies tej rasy nie może być agresywny, ani lękliwy, gdyż wtedy może stanowić realne zagrożenie nawet dla swojego najbliższego otoczenia rodzinnego. W sytuacji zagrożenia pies zawsze stanie w obronie swojej rodziny, nawet za cenę własnego życia. Taki miał właśnie być w zamyśle dra Martineza.
Umiejętności doga argentyńskiego
Celem hodowli dogo argentino było wyhodowanie psa, który stawi czoła drapieżnikom, zagrażającym zwierzętom, hodowanym na rozległym obszarze Argentyny. Zaowocowało to wyhodowaniem psa o silnym charakterze, odważnego, nieustępliwego i samodzielnego. Obecnie psy tej rasy pełnią role psów stróżujących na posesjach, a także psów do pracy w służbach mundurowych. Pies tej rasy choć nie nada się do treningu agility, to z powodzeniem może brać udział w zawodach obrony sportowej.
Dog argentyński z hodowli
Dog argentyński może być psem hodowanym w Polsce, jednak utrzymywanie rasy i jej hodowla jest obwarowana szeregiem restrykcji, które musi spełnić hodowca. Pies jest wpisany na listę ras uznawanych za agresywne, dlatego prowadzenie takiej hodowli w Polsce wymaga zezwolenia. O zgodę należy wystąpić jeszcze zanim zakupi się psa. Wniosek o wydanie takiego zezwolenia należy złożyć w urzędzie miasta lub gminy, na której terenie planowana jest hodowla lub posiadanie psa. Organ właściwy wyda zezwolenie wnioskodawcy, jeśli osoba zapewni, że dog argentyński będzie utrzymywany w warunkach i w sposób, który nie będzie stanowił zagrożenia dla ludzi lub innych zwierząt. We wniosku należy podać dane wnioskodawcy oraz dane psa tj.: pochodzenie, datę urodzenia szczeniaka, płeć, sposób oznakowania psa, w tym także opis warunków i miejsca utrzymania psa czy liczbę zwierząt. Złożenie wniosku wymaga opłaty skarbowej, a sam wniosek może być rozpatrywany od 1. do 2. miesięcy.
Szczeniaki doga argentyńskiego powinny pozostać przy matce do osiągnięcia 7-8. tygodnia życia. Okres ten jest konieczny do prawidłowego odkarmienia szczenięcia przez matkę mlekiem i naukę pobierania pokarmu stałego przez hodowcę. Odpowiedzialny hodowca wydaje zwykle szczenięta w wieku 12. tygodni. W tym czasie szczeniaki doga argentyńskiego muszą być socjalizowane przez hodowcę, a w chwili wydania do nowego domu być w pełni samodzielne.
Zakup doga argentyńskiego znajdującego się na liście psów uznawanych za agresywne musi być dokładnie przemyślany pod kątem bezpieczeństwa. Hodowla dogów argentyńskich musi być zarejestrowana w ZKwP. Można to sprawdzić, kontaktując się z lokalnym oddziałem ZKwP.
Wybraną hodowlę można także sprawdzić dzięki opinii, jaką ma wśród miłośników rasy np. na wystawach psów rasowych. Hodowla musi spełniać wszystkie wymogi bezpieczeństwa, dlatego przyszły opiekun powinien, wzorując się na hodowcy, odpowiednio przygotować miejsce na przybycie psa.
Doga argentyńskiego można krzyżować tylko z dogami argentyńskimi. Każdy pies nie może zostać reproduktorem czy suką hodowlaną. Najważniejsze to posiadanie przez parę rodzicielską rodowodów ZKwP, psy muszą spełnić kryteria wieku i mieć odpowiednie oceny z wystaw.
Wszystkie psy w hodowli, włącznie z matką, powinny być zadbane i klinicznie zdrowe, o czym świadczy dokumentacja lekarska, którą należy otrzymać do wglądu od hodowcy. Wszystkie dogi argentyńskie muszą przejść pozytywnie testy psychiczne. Testy te odbywają się według osobnego regulaminu, który został zatwierdzony przez Zarząd Główny ZKwP i są one obowiązkowe dla wszystkich przedstawicieli rasy dogo argentino.
Hodowca w dniu odbioru szczenięcia wydać musi metrykę oraz książeczkę zdrowia z wykazem dotychczasowych szczepień i odrobaczeń.
Zdrowie doga argentyńskiego
Dog argentyński to rasa psów podatna na głuchotę, co wynika z ich białego umaszczenia. Czarna łata na uszach może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia tego problemu. Mimo wszystko psy tej rasy charakteryzują się dobrym zdrowiem, a dobrze zaopiekowane mogą żyć nawet przez 12 lat.
Typowe choroby
Wśród wielu chorób, charakterystycznych dla tej rasy psów warto wskazać m.in.:
- Głuchotę
- Dysplazję stawów biodrowych
- Kardiomiopatię rozstrzeniową
- Alergie skórne
- Rozszerzenie i/lub skręt żołądka
Wady według wzorca
Dog argentyński z hodowli powinien spełniać wszelkie kryteria wzorca rasy, a każde odstępstwo jest uznawane za wadę. Zgodnie ze wzorcem, długość tułowia psa może być o 10% większa od wysokości w kłębie, ale nie powinna być krótsza. Czaszka i kufa powinny być równych długości, a stop wyraźny, lecz nie przesadnie głęboki. Wady takie jak słabe umięśnienie, niekompletna pigmentacja nosa u dorosłych osobników, małe lub uszkodzone zęby, wady oczu takie jak entropion, ektropion, czy zbyt jasne, okrągłe lub wypukłe oczy są traktowane jako poważne. Klatka piersiowa powinna sięgać co najmniej do łokcia, a jej beczkowaty kształt jest niepożądany, tak samo jak płaskie żebra czy zbyt wąska klatka piersiowa. Kończyny powinny wykazywać prawidłowe kątowanie, a zad nie może być wyższy od kłębu. Waga psa powinna odpowiadać jego wielkości zgodnie z wzorcem.
Wady dyskwalifikujące obejmują agresję lub lękliwość, wyraźne wady budowy lub zaburzenia charakteru, brak pigmentacji nosa u psów powyżej 2 lat życia, czekoladowy kolor nosa, obwisłe wargi, przodozgryz lub tyłozgryz. Oczy niebieskie lub różnobarwne, głuchota, długa sierść, oraz łaty na tułowiu lub więcej niż jedna łata na głowie są również powodem dyskwalifikacji. Nieodpowiedni wyraz płci czy rozmiary niezgodne z wzorcem rasy również eliminują psa z hodowli. Każda z tych wad może wpłynąć negatywnie na zdrowie i samopoczucie psa, jak również na jego możliwości reprodukcyjne i użytkowe.
Żywienie doga argentyńskiego
Dog argentyński to pies dużych rozmiarów, który ma równie duży apetyt. Pies może być karmiony zarówno suchą karmą komercyjną, jak i posiłkami domowymi oraz dietą BARF. Należy jednak pamiętać, że dogo argentino to rasa narażona na alergie, dlatego pies powinien być karmiony dietą monobiałkową.
Miski doga argentyńskiego muszą być usytuowane na wysokości pyska, by pies nie musiał się schylać i łapać niepotrzebnego powietrza, powodującego gazy i odbijanie. Bezwzględnie posiłek nie może być podawany bezpośrednio przed planowanym intensywnym wysiłkiem lub po nim, gdyż może to doprowadzić do rozszerzenia i/lub skrętu żołądka.
Karma dla dogów argentyńskich powinna być dobrej jakości, krokiety powinny „rosnąć” wraz z psem. Dla szczeniąt zalecana jest karma dedykowana, dopasowana do potrzeb rozwijającego się do 2. roku życia organizmu.
Woda musi być dostępna dla psów przez całą dobę. Wodę dla psów należy wymieniać codziennie lub częściej, a naczynia powinny być umyte i usytuowane tak, by nic nie ograniczało do nich dostępu.
Szukasz karmy dla psa z alergiami?
Sprawdź: Monobiałkowa karma dla psa dużej rasy
Pielęgnacja doga argentyńskiego
Dbanie o sierść doga argentyńskiego nie jest trudne. Psa wystarczy szczotkować włosianą szczotką o dosyć gęstej szczecinie raz w tygodniu. Dobrym narzędziem może być również gumowa szczotka o miękkich i elastycznych końcówkach. Psa szczotkuj zawsze z włosem, poprzedzając pielęgnację spryskaniem sierści odżywką w aerozolu. Kąpiele tego białowłosego psa należy wykonywać nie rzadziej niż raz na 2 miesiące, stosując do tego szampon dedykowany dla psów o białej sierści oraz odżywkę do włosów.
Okres linienia u dogów argentyńskich nie jest uciążliwy. Aby przyspieszyć proces wymiany okrywy, należy psa wyczesywać częściej niż raz w tygodniu. Do wszystkich zabiegów pielęgnacyjnych psa trzeba przyzwyczajać od szczenięcia. Dotykanie newralgicznych części ciała i ich regularne czyszczenie jest bardzo potrzebne, zwłaszcza u dużych psów, a jest to również pomocne w przypadku zabiegów weterynaryjnych. Standardem pielęgnacyjnym jest czyszczeniu uszu, codzienne mycie zębów, kontrola stanu oczu i monitorowanie przyrostu pazurów.
Wyprawka dla doga argentyńskiego
Gdy decyzja o zakupie doga argentyńskiego już zapadła należy przygotować wszystko, co niezbędne na przyjęcie nowego członka rodziny w domu. W wyprawce dla szczeniaka powinna znaleźć się:
- Obroża lub szelki dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Ortopedycznym legowisku dla psa
- Zabawkach dla psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
- Kagańcu dla psa
Ciekawostki o dogu argentyńskim
- Dog argentyński jest jedyną rasą psów wyhodowaną w Argentynie.
- Dogo argentino został wpisany na listę ras uznanych za agresywne nie tylko w Polsce. W grupie tych krajów znalazły się również: Ukraina, Islandia, Australia, Singapur.
Bibliografia