Gryfonik belgijski – poznaj najważniejsze cechy psów tej rasy
Gryfonik belgijski to mały pies stróżujący i do towarzystwa. W przeszłości służył do tępienia gryzoni w stajniach, do czasu, gdy znalazł sobie miejsce na dworach arystokracji. Jego trochę śmieszny, a trochę zawadiacki wygląd przysporzyły mu popularności wśród wysoko urodzonych dam, dla których pieski te pełniły rolę „zabaweczek”, jak bardzo kontrowersyjnie by to nie wybrzmiało. Kynolodzy przypuszczają, że prawdopodobnie najpierw ukształtowano gryfonika brukselskiego, a dopiero w XIX wieku, poprzez domieszki mopsa i kavaliera, wyodrębniono gryfonika belgijskiego i brabantczyka.
SPIS TREŚCI
1. Jak wygląda gryfonik belgijski?
1.1. Gryfonik belgijski – rodzaje szaty i umaszczenia
2. Gryfonik belgijski – charakter i umiejętności
2.1. Charakter gryfonika belgijskiego
2.2. Umiejętności gryfonika belgijskiego
3. Gryfonik belgijski z hodowli
4. Zdrowie gryfonika belgijskiego
4.1. Typowe choroby
4.2. Wady według wzorca
5. Żywienie gryfonika belgijskiego
6. Pielęgnacja gryfonika belgijskiego
7. Wyprawka dla gryfonika belgijskiego
Data publikacji: 26 września 2024
Jak wygląda gryfonik belgijski?
Gryfonik belgijski nie różni się zbyt wiele od gryfonika brukselskiego, z którym dzieli wzorzec rasy. To pies o kwadratowych proporcjach ciała, szorstkowłosy, różniący się od swojej bliźniaczej rasy umaszczeniem.
Gryfonik belgijski przyciąga uwagę swoją dużą głową, o niemal ludzkim wyrazie. Szata na głowie jest dłuższa, co potęguje dodatkowo jej i tak dużą wielkość względem reszty ciała. Czoło psa jest okrągłe, a stop bardzo dobrze zaznaczony. Kufa wraz z nosem jest wyjątkowo krótka i według wzorca mierzy do 1,5 cm. Nos, broda i czoło stanowią jedną płaszczyznę profilu. Czarne wargi nie mogą być luźne, lecz powinny do siebie przylegać. Duże i okrągłe oczy są obramowane na czarno, najlepiej gdy nie widać w nich białek, a ich kolor to ciemny brąz. Uszy psa są małe, na wpół uniesione, nie mogą być duże ani złamane ku bokom głowy.
Głowa psa osadzona jest na średnio długiej szyi, która płynnie przechodzi w barki. Klatka piersiowa psa jest szeroka i głęboka do linii łokci. Krótkie i umięśnione lędźwie gryfonika kończy wysoko osadzony i noszony ogon. Ogon może być kopiowany do 1/3 długości, ale naturalnie krótki, złamany czy zakręcony być nie może.
|
Wysokość w kłębie
|
Pies: 20-28 cm Suka: 20-28 cm |
|
Waga |
Pies: 3,5-6 kg Suka: 3,5-6 kg |
Gryfonik belgijski – rodzaje szaty i umaszczenia
Źródło: Autorstwa Loony bee - Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=32550878
Gryfonik belgijski ma szorstkowłosą szatę z podszerstkiem. Sierść jest szorstka, nieco falista, ale nie lokowata.
Umaszczenie psa może być czarne lub czarne podpalane. Podpalanie musi być jednolite i wysycone w kolorze. Podpalanie jest widoczne na kończynach przednich, na łapach aż do nadgarstków; na kończynach tylnych na łapach, aż do stawów skokowych. Przechodzi dalej na wewnętrzną stronę kończyn. Jest również widoczne na klatce piersiowej, policzkach, nad oczami, wewnątrz uszu, poniżej ogona i dookoła odbytu. Kolor czarny może być przesiany rudo-brązowym; jest to dopuszczalne choć preferowane jest umaszczenie czysto czarne i czarne-podpalane.
Gryfonik belgijski – charakter i umiejętności
Gryfoniki belgijskie to pieski, które w przeszłości towarzyszyły stangretom i woźnicom, a dopiero później stały się popularne na dworach Marii Henrietty czy królowej Astrid. Od zawsze były to psy żwawe, nieustraszone, czujne i jednocześnie nieagresywne względem ludzi i koni.
Charakter gryfonika belgijskiego
Gryfonik belgijski to zrównoważony, dumny, wesoły i mocno przywiązujący się do swojego opiekuna i całej rodziny pies. Jest łatwy do prowadzenia, zawsze gotowy do nauki – psy tej rasy doskonale nadają się do nauki psich sztuczek. Nadaje się zarówno dla ludzi czynnych zawodowo, którzy zabiorą go ze sobą do pracy, jak i dla osób starszych, które szukają w psie kompana do spacerów. Jest to pies, który łatwo odnajdzie się w różnym otoczeniu – zarówno w małym mieszkaniu, a nawet w domu na wsi.
Choć mały, wymaga sporej dawki aktywności. Wychowanie tego psa nie jest trudne, ale trzeba położyć w nim nacisk na naukę pozostawania samodzielnie w domu, gdyż piesek źle znosi rozłąkę i długie godziny w samotności. Rasa ta doceni towarzystwo innych psów i kotów w domu.
Umiejętności gryfonika belgijskiego
Gryfonik belgijski to pies, który w przeszłości służył do tępienia gryzoni w stajniach oraz alarmowania o pojawieniu się obcych osób. Obecnie pies tej rasy również będzie dobrym stróżem w mieszkaniu i gdy tylko usłyszy niepokojące odgłosy za drzwiami, szybko da o nich znać.
Jednocześnie pies tej rasy – z uwagi na gotowość do aktywności – nada się do uprawiania psich sportów. Nie wszystkich, ale agility czy obedience są w jego zasięgu.
Należy tylko pamiętać, że rasa ta ma bardzo krótką kufę, przez co szybko się męczy. W okresie upałów może to być bardzo niebezpieczne, dlatego opiekun powinien rozsądnie zarządzać czasem ruchu i odpoczynku psa.
Z drugiej strony, pozbawiony aktywności pies może stać się małym niszczycielem. Szkolenie gryfonika warto rozpocząć po okresie aklimatyzacji w nowym miejscu. Nie jest ono trudne czy uciążliwe, gdyż jest to inteligentny pies. W treningu należy wykorzystywać wyłącznie metody pozytywne i sprawiedliwie egzekwować wdrożone zasady – okazywanie czułości i przekąski są przy tym bardzo pomocne.
Gryfonik belgijski z hodowli
Wszystkie szczenięta, także gryfonika belgijskiego, muszą być wychowane i odkarmione przez matkę do 7-8. tygodnia życia. W tym czasie następuje też pierwsza faza socjalizacji przy rodzeństwie, a zaburzenia w tym okresie szybko mogą odbić się na zdrowiu fizycznym i psychicznym małego psa. Najczęściej małe gryfoniki wydawane są do nowych domu przez hodowców w wieku 3. miesięcy.
Zakup gryfonika belgijskiego nie powinien być podjęty pochopnie. Najlepiej, aby kupujący sprawdził, czy wybrany przez niego hodowca jest zrzeszony w ZKwP. Wystarczy wejść na stronę zkwp.pl, znaleźć lokalny oddział związku i wystosować zapytanie, czy dana hodowla jest zarejestrowana w ZKwP.
Praktycznym rozwiązaniem jest też poszukiwanie wiedzy o wybranym hodowcy pośród pasjonatów rasy, którzy organizują zloty lub udać się na wystawy, gdzie również istnieje możliwość rozmowy z wystawcami.
Gdy wybór hodowcy został dokonany warto porozmawiać z nim przez telefon i zadać mu kilka podstawowych pytań np. o osiągnięcia suki i reproduktora bądź czy będzie można zobaczyć, w jakich warunkach żyją szczeniaki. Hodowca, który unika spotkania w miejscu hodowli, powinien wzbudzić nasze wątpliwości. Hodowca dbający o swoje psy bez problemu pokaże nam rodziców miotu, ich rodowody i książeczki zdrowia.
Na miejscu nowy opiekun powinien skupić swoją uwagę na warunkach sanitarnych miejsca odchowu zwierząt, czy hodowca karmi swoje psy odpowiednio, jak wygląda suka i szczenięta, czy psy są zadbane i nie żyją w ścisku. Szczenięta gryfonika belgijskiego powinny być ciekawskie, ruchliwe i nie obawiać się kontaktu fizycznego z hodowcą.
Razem z psem do rąk nowego właściciela powinna zostać wydana metryka oraz książeczka zdrowia z częścią szczepień i odrobaczeniami, które muszą przejść szczenięta.
Zdrowie gryfonika belgijskiego
Gryfonik belgijski to całkiem zdrowa rasa psów, której osobniki mogą żyć nawet przez 14 lat. Osiągnięcie sędziwego wieku będzie możliwe dzięki regularnym kontrolom u lekarza weterynarii oraz prawidłowej pielęgnacji i żywieniu. Należy pamiętać, że psy z krótkimi kufami mają problemy z wentylacją, dlatego latem pies nie powinien być przemęczany, by nie doprowadzić do udaru cieplnego. Poza tym gryfoniki belgijskie mogą być podatne na kilka problemów zdrowotnych.
Typowe choroby
- zaćma
- owrzodzenie rogówki oporne na leczenie
- podwinięcie rzęs
- podwójny rząd rzęs
- alergie skórne
- dysplazja stawów biodrowych
Wady według wzorca
Gryfonik belgijski nie powinien wykazywać żadnych odstępstw od wytycznych ze wzorca, a każdy pies przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości powinien być oceniany na wystawach z ich uwzględnieniem.
Wśród wad eliminujących szczenięta z dalszej hodowli we wzorcu rasy wskazano: agresję lub nadmierną lękliwość; brak pigmentacji nosa lub pigmentacja inna niż czarna; stałe ukazywanie języka przy zamkniętym pysku; krzywą żuchwę; szczękę wystającą przed żuchwę; inne umaszczenie niż czarne lub czarne podpalane; białe łat.
Samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra, całkowicie opuszczone do worka mosznowego.
Żywienie gryfonika belgijskiego
Grofniki belgijskie w zależności od wieku, poziomu aktywności i stanu zdrowia, mają inne wymagania żywieniowe. W przypadku psów ras małych i miniaturowych trzeba również uwzględnić szybsze tempo przemiany materii, dlatego psy takich ras powinny być karmione nawet 4 razy dziennie.
Gryfonik belgijski może być karmiony zarówno karmą sucha, mokrą, jak i karmą przygotowywaną w domu. Najważniejsze, by od samego początku podawać psu karmę bezzbożową – z uwagi na skłonność gryfoników do alergii skórnych.
Żywienie metodą domową oznacza, że dietę należy skonsultować z lekarzem weterynarii lub psim dietetykiem. Domowe posiłki skomponowane są tak, aby miały odpowiednią wartość odżywczą i były łatwo przyswajalne.
Karma sucha powinna być dostosowana do wielkości pyska, by pies mógł pogryźć krokiety. Posiłków nie podawaj bezpośrednio po lub przed wysiłkiem, bo gryfonik może zwymiotować lub nie chcieć uczestniczyć w aktywności z pełnym żołądkiem.
Szczenięta gryfonika belgijskiego powinny być żywione karmą dedykowaną dla szczeniąt. Jest to niezwykle istotne, ponieważ psy w okresie silnego wzrostu mają inne wymagania dietetyczne w porównaniu do psów dorosłych. Rosnący pies ma bardzo wysokie zapotrzebowanie na energię, nawet dwa razy większe niż dorosły osobnik. Wysokiej jakości białko; tłuszcz, który stanowi podstawowe źródło energii oraz dodatki dietetyczne, które odpowiadają za prawidłowy rozwój mózgu, oczu czy układu szkieletowego powinny być podstawą dobrze skomponowanej karmy dla szczeniaków gryfonika belgijskiego.
Gryfonik belgijski musi mieć nieograniczony dostęp do czystej i świeżej wody. Woda musi być dostępna dla psów przez całą dobę. Codziennie trzeba myć miski i na bieżąco ją uzupełniać. Miskę z wodą dla psa należy ustawić tak, by pies nie miał problemu z piciem wody.
Szukasz karmy dla psa z alergiami?
Sprawdź: Monobiałkowa karma dla psa
Pielęgnacja gryfonika belgijskiego
Pielęgnacja psa nie jest skomplikowana, ale wymaga systematyczności. Sierść gryfonika nie powinna być przesadnie długa, gdyż pies traci odpowiedni wyraz. Sierść powinna być trymowana raz na kwartał przez profesjonalistę w salonie groomerskim. Pies linieje intensywniej dwa razy do roku, na jesień i na wiosnę, dlatego w tym okresie należy zintensyfikować wyczesywanie. W pozostałym okresie może odbywać się ono co 2-3 dni przy użyciu odżywki nawilżającej.
Kąpiele nie powinny być częste, a najlepiej, gdy zabieg ten wykonuje się, gdy piesek się wybrudzi i tylko przy użyciu szamponów do sierści szorstkiej.
Raz w tygodniu sprawdź stan oczu, uszu i pazurów. Zęby powinny być czyszczone codziennie, a jeśli jest to utrudnione, można wspomagać się płynami dodawanymi do wody, ograniczającymi gromadzenie się na nich płytki nazębnej.
Wyprawka dla gryfonika belgijskiego
Gdy decyzja o zakupie gryfonika belgijskiego już zapadła należy przygotować wszystko, co niezbędne na przyjęcie nowego członka rodziny w domu. W wyprawce dla szczeniaka powinna znaleźć się:
- Szelki lub obroża dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Legowisku dla psa
- Zabawkach dla małego psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
Bibliografia
A. Gough, A. Thomas, Predyspozycje rasowe do chorób psów i kotów, wyd. SIMA WLW, Warszawa 2006.
E.M. Kramer, 250 ras psów, pochodzenie, charakter, utrzymanie, O.W. Multico, Warszawa 2008.
E. Verhoef-Verhallen, Encyklopedia psów, D.W. Bellona, Warszawa 2003.