Ile zębów ma pies?
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, ile zębów ma twój pies? Choć może się to wydawać prostą kwestią, liczba i stan zębów u psa mają ogromne znaczenie dla jego zdrowia i samopoczucia. Przeczytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego o psiej jamie ustnej, od liczby zębów po prawidłową higienę i typowe problemy stomatologiczne.
SPIS TREŚCI
1. Ile zębów mają szczenięta, a ile dorosłe psy
3. Zęby mleczne a zęby stałe u psa
5. Choroby i problemy z uzębieniem psa
5.1. Najczęstsze choroby przyzębia u psów
5.2. Profilaktyka problemów z uzębieniem
Data publikacji: 24 września 2024
Ile zębów mają szczenięta, a ile dorosłe psy?
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/labrador-retriever-pies-1210559/
Liczba zębów u psa, podobnie jak u człowieka ulega zmianie. Szczenięta mają mniej zębów niż psy dorosłe i również są one nazywane zębami mlecznymi, jest ich 28. Górny i dolny łuk zębowy zajmuje po 14 zębów. Szczenię po urodzeniu nie ma zębów, rosną one między 3. a 4. tygodniem życia do 2. miesiąca życia. Zęby mleczne nazywane są zębami przejściowymi i zaczynają wypadać od około 12. tygodnia życia. Proces ten kończy się w wieku 7. miesięcy, gdy pies ma już wszystkie stałe zęby.
Na długość procesu wymiany uzębienia u psa wpływa ostateczna wielkość psa i jego rasa. Zwykle, gdy pies jest większych rozmiarów, to uzębienie stałe kształtuje się szybciej. Dorosły pies ma 42 stałe zęby. W szczęce górnej jest ich o 2 mniej niż w dolnej, a więc 20. U ras ze skróconą żuchwą występuje mniej zębów. Często brakuje w obu łukach zębowych pierwszego zęba przedtrzonowego oraz trzeciego zęba trzonowego w łuku dolnym. Ogólny schemat uzębienia psa kształtuje się następująco:
- Zęby mleczne psa 3-1-6-1-3 w górnym i dolnym łuku
- Zęby stałe psa 3-1-4-4-4-1-3 w górnym łuku i 3-1-3-6-3-1-3 w dolnym łuku
Rodzaje zębów u psa
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/pies-zwierz%C4%99-domowe-corgi-zwierz%C4%99-6394502/
Nazewnictwo zębów u psa jest identyczne, jak u człowieka. Pies ma siekacze, kły, przedtrzonowce i trzonowce. Zęby sieczne idealne sprawdzają się do nadgryzania kęsów pokarmu oraz do pielęgnacji sierści. Kły służą psu do chwytania ofiary i odrywania mięśni. Przedtrzonowce i trzonowce mają za zadanie miażdżyć pokarm i stanowią przestrzeń do przesuwania pokarmu. Trzonowce nazywane są łamaczami.
Psy nie żują pokarmu, tylko go połykają. Dlaczego? Górny łuk zębowy u psa, mimo że ma mniej zębów, jest trochę dłuższy od dolnego łuku zębowego. Podczas gryzienia górne zęby naciskają na zewnętrzną stronę dolnych zębów. Taki układ uniemożliwia boczne ruchy żuchwy, co sprawia, że pies nie może rozcierać pokarmu.
Prawidłowy zgryz u psa
Uzębienie psa może mieć różny układ i mimo konkretnego usytuowania w szczęce może się różnić w wyniku choćby niewłaściwego wyrzynania się zębów. U psów ze skróconą kufą pojawia się dodatkowy problem. Ich zęby policzkowe często ustawione są bardziej skośnie niż u pozostałych ras psów, aby dopasować się do przednio skróconej żuchwy. Podczas wymiany kłów czasami pozostaje mleczny ząb, a nowy stały wyrasta obok niego, nie wywierając odpowiedniego nacisku, by kieł przejściowy mógł wypaść. W takich przypadkach mleczne kły znajdują się za kłami stałymi w szczęce. Aby stałe zęby mogły prawidłowo się ułożyć, mleczaki powinny zostać usunięte.
Za prawidłowy zgryz u psa uznaje się zgryz nożycowy i cęgowy akceptowany przez wzorce niektórych ras psów. Zgryz nożycowy oznacza, że siekacze górnej szczęki są nieco przed dolnymi i ich powierzchnie się stykają. Zgryz cęgowy oznacza, że siekacze szczęki i żuchwy są ustawione w jednej linii. Przodozgryz (zgryz szczupaczy), tyłozgryz, krzywe szczęki, zgryz dolny (zgryz karpiowy), zgryz krzyżowy (zgryz przemienny) są uznawane za bardzo poważne wady zgryzu u psa, które eliminują go z uczestnictwa w wystawach rasowych.
Zęby mleczne a zęby stałe u psa
Mleczaki są podobne do zębów stałych - są tylko nieco mniejsze, ostrzejsze i posiadają długie cienkie korzenie. W wieku 2. miesięcy stają się kompletne i w pełni funkcjonalne, by już miesiąc później zacząć wypadać. Wymiana zębów u psa sprawia, że dziąsła są tkliwe i swędzą. Szczeniak, by sobie z tym poradzić gryzie wszystko, co popadnie, ślini się i jest drażliwszy niż zazwyczaj. Proces ten jest naturalny i większość psów przechodzi go bez większych problemów, ale wprowadza to w ich beztroskie życie pewien dyskomfort. Rzadko wymiana zębów wiąże się z silnym bólem. W przypadku poważnych problemów np. brak apetytu trzeba skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Higiena jamy ustnej psa
Właściciele psów powinni dbać o zęby psa tak samo, jak o swoje własne. Zęby mają służyć psu przez całe jego życie i choć żyje on krócej, nie oznacza to, że jego zęby nie zdążą się popsuć. Higiena jamy ustnej psa powinna opierać się na:
- Regularnym szczotkowaniu : używaj specjalnej szczoteczki i pasty przeznaczonej dla psów.
- Stosowaniu specjalistycznych karm i przysmaków : wspomagają bieżące ścieranie płytki nazębnej.
- Oferowaniu psu zabawek do żucia : pomagają w mechanicznym czyszczeniu zębów.
- Regularnym kontrolowaniu u weterynarza stanu zębów psa : zalecane jest przynajmniej raz do roku udanie się na kontrole stanu zębów.
- Stosowaniu suplementu do wody pitnej : dodawane do wody pitnej, pomagają w utrzymaniu higieny jamy ustnej i ograniczają odkładanie się płytki nazębnej.
Jak szczotkować zęby psa?
Zęby psa powinny być szczotkowane codziennie. Regularnie prowadzona higiena jamy ustnej jest kluczowa dla zachowania zdrowia zwierzęcia. Psujące się zęby rozsiewają infekcje na cały organizm (m.in. bakterie mogą zaatakować nerki, wątrobę), dlatego trzeba o nie dbać, by uchronić zwierzę przed chorobami ogólnoustrojowymi. Oto najważniejsze wskazówki dotyczące szczotkowania zębów psa:
- Wybierz szczoteczkę i pastę do zębów przeznaczoną dla zwierząt.
- Pozwól psu zapoznać się ze szczoteczką i pastą, aby zminimalizować stres. Ucz psa dotykania i otwierania pyska.
- Ustaw psa w wygodnej pozycji, najlepiej siedzącej.
- Rozchyl delikatnie wargi psa i szczotkuj delikatnie małymi, okrężnymi ruchami, zaczynając od tylnych zębów i stopniowo przechodząc do przodu.
- Po każdym szczotkowaniu nagradzaj psa, aby kojarzył to z pozytywnym doświadczeniem. Na koniec możesz pozwolić psu wylizać szczoteczkę z resztki „mięsnej” pasty.
Choroby i problemy z uzębieniem psa
Typowymi problemy zdrowotnymi związanymi z zębami u psów jest osadzanie się płytki nazębnej i tworzący się z czasem kamień nazębny. Problemy te są wynikiem nagromadzenia się bakterii i resztek pokarmu na zębach przy jednoczesnym zaniechaniu szczotkowania i braku w psiej diecie pokarmów twardych.
Najczęstsze choroby przyzębia u psów
Najczęściej to właśnie kamień nazębny jest początkiem próchnicy, ropni okołokorzeniowych, przetok i może prowadzić do paradontozy. Resztki jedzenia odkładają się w niszach i zagłębieniach między zębami, z czasem ulegają rozkładowi, powodując gnilny zapach z pyska psa. Kamień zstępuje w przestrzenie między zębami i dziąsłami, wchodząc na korzenie zębów i powodując stan zapalny. Bez wsparcia dziąseł zęby zaczynają się chwiać w zębodołach. W ten sposób rozwija się paradontoza, która w ostateczności może spowodować wypadnięcie zębów.
Profilaktyka problemów z uzębieniem
Podstawową zasadą, jaką powinni kierować się właściciele psów, jest wczesne zapobieganie, wykrywanie i regularna higiena jamy ustnej. Działania profilaktyczne mogą pomóc uchronić zwierzaka od cierpienia. Bóle zębów i dziąseł odbijają się na zdrowiu i samopoczuciu psa. Pies staje się apatyczny, drażliwy, ma trudności z jedzeniem lub przestaje jeść mimo apatytu, traci na wadze, może dojść do zapalenia zatok czy zapalenia gruczołów ślinowych. Chorobotwórcza flora bakteryjna zaburza odczuwanie smaku karmy i prowadzi do nieprawidłowości w dalszych odcinkach układu pokarmowego. Bakterie dostają się z krwią do serca, wątroby, nerek i płuc. Prowadzi to do zaburzenia pracy tych organów oraz ich uszkodzenia, co w bardzo poważnych przypadkach może zagrażać życiu zwierzęcia.
Szukasz przysmaków dentystycznych dla psa?
Sprawdź: Naturalne przysmaki na zęby dla psa
Bibliografia
J. Moniewicz, K. Rogowska, J. Wajdzik, Kynologia, wyd. UWP, Wrocław 2011.
K.M. Dyce, W.O. Sack, C.J.G. Wensing, Anatomia weterynaryjna, wyd. Elsevier Urban&Partner, Wrocław 2010.