Mastif angielski – poznaj najważniejsze cechy psów tej rasy
Mastif angielski za swojego przodka ma doga tybetańskiego – potężnego psa obronnego. Jeszcze w VI w. p.n.e. psy w tym typie zostały sprowadzone przez fenickich kupców na tereny dzisiejszej Wielkiej Brytanii, gdzie duże bojowe psy zastały wojska rzymskie, które sprowadziły je do Rzymu. Z centrum ówczesnego świata psy w nieco zmienionej formie trafiły do wielu krajów Europy. W takich krajach, jak Francja, Holandia czy Hiszpania mastify pracowały podczas polowań. Współczesna historia mastifów angielskich rozpoczęła się w 1835 roku, jednak dopiero w 1885 roku opracowano ich oficjalnych wzorzec.
SPIS TREŚCI
1. Jak wygląda mastif angielski?
1.1. Mastif angielski – rodzaje szaty i umaszczenia
2. Mastif angielski – charakter i umiejętności
2.1. Charakter mastifa angielskiego
2.2. Umiejętności mastifa angielskiego
4. Zdrowie mastifa angielskiego
4.1. Typowe choroby
4.2. Wady według wzorca
5. Żywienie mastifa angielskiego
6. Pielęgnacja mastifa angielskiego
7. Wyprawka dla mastifa angielskiego
8. Ciekawostki o mastifach angielskich
Data publikacji: 20 października 2024
Jak wygląda mastif angielski?
Źródło: Autorstwa Pleple2000 - Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1855149
Mastif angielski to olbrzymi pies o proporcjonalnej budowie ciała i bardzo szlachetnej sylwetce, a także o widocznych mięśniach.
Czaszka tego psa jest szeroka pomiędzy uszami, lekko wysklepiona, z wyraźnie zaznaczonym stopem. Kufa jest krótka, szeroka pod oczami, prawie jednakowo szeroka aż do nosa, tępa, bardzo głęboka i kanciasta. Nos psa jest czarny, szeroki, o mocno rozwartych nozdrzach. Oczy mastifa są średniej wielkości, szeroko rozstawione, orzechowego koloru. Uszy w stosunku do czaszki są małe, szeroko osadzone, w spokoju są przylegające do czaszki.
Głowa psa noszona jest na lekko łukowatej szyi, średniej długości oraz silnie umięśnionej. Grzbiet psa jest szeroki i dobrze umięśniony; klatka piersiowa szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Lędźwie psa są również szerokie i dobrze umięśnione. Ogon jest gruby u nasady, osadzony wysoko, zwęża się ku końcowi i sięga stawu skokowego. Przy pobudzeniu ogon nie znajduje się powyżej linii grzbietu. Kończyny przednie są proste i szeroko rozstawione. Kończyny tylne mocno umięśnione, szerokie. Ruch psa jest zdecydowany i przestrzenny.
Wysokość w kłębie
|
Pies: 76 cm Suka: 69 cm |
Waga |
Pies: ok. 100 kg Suka: ok. 75 kg |
Mastif angielski – rodzaje szaty i umaszczenia
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/mastif-angielski-mastif-pies-489185/
Sierść mastifa jest krótka, dobrze przylegająca, na szyi i łopatkach twarda w dotyku
Umaszczenie tych psów może być brzoskwiniowe, płowe i pręgowane. Kufa, uszy i nos muszą być czarne, czerń sięga oczu. Nadmiar bieli na tułowiu, piersi i łapach jest niepożądany.
Mastif angielski – charakter i umiejętności
Mastif angielski łączy w sobie majestatyczny wygląd, spokój, opanowanie i odwagę. Żaden intruz na jego terytorium nie wzbudza w nim lęku – lękliwość jest również niedopuszczalną wadą. W stosunku do swojej rodziny jest oddany w pełnym znaczeniu tego określenia.
Charakter mastifa angielskiego
Mastif angielski to bardzo spokojny pies – tolerancyjny wobec ludzi i zwierząt. W stosunku do swojej rodziny będzie bardzo oddany, niezwykle uczuciowy. Potężna siła psa idzie jednak w parze ze zrównoważonym charakterem. W domu z dziećmi może pełnić rolę opiekuna. Jest to jednak pies, który podporządkuje się jednemu człowiekowi, którego uzna za przewodnika, dlatego opiekun powinien być doświadczony w układaniu tych psów.
Umiejętności mastifa angielskiego
Jest to pies o bardzo silnym poczuciu własnego terenu, dlatego doskonale sprawdzi się jako stróż posesji oraz domu.
Mastif angielski z hodowli
Mimo swoich pokaźnych rozmiarów mastif angielski to spokojny pies, który nie wymaga specjalnego zezwolenia. Pamiętaj jednak, że tak duży pies powinien być kupowany od odpowiedzialnego hodowcy, gdyż szczenięta wykazujące nadmierną lękliwość lub agresję mogą być niebezpieczne dla otoczenia.
Szczenięta mastifa powinny pozostać przy matce przynajmniej do ukończenia 8. tygodnia życia. W tym czasie psy przejdą odstawienie dietetyczne, a hodowca przyzwyczai szczenięta do pokarmu stałego. Jednocześnie do około 3. miesiąca życia młode psy będą przechodziły przy matce i wraz z rodzeństwem początkową socjalizację, która jest niezwykle ważna dla prawidłowego zachowania psa w przyszłości względem innych zwierząt. W dobrych hodowlach nie ma mowy, by psy trafiły do nowego domu przed ukończeniem 3. miesięcy.
Wybierając hodowlę mastifa angielskiego zwróć uwagę na jej renomę. Najlepsze z hodowli będą zarejestrowane w ZKwP/FCI. By to sprawdzić wejdź na stronę zkwp.pl , znajdź dane kontaktowe do regionalnego oddziału, który jest właściwy dla Twojego miejsca zamieszkania i poproś o wykaz wszystkich zarejestrowanych hodowli psów tej rasy z Twojej okolicy. W większości przypadków hodowle informują o tym fakcie na swoich własnych stronach internetowych, gdyż jest to godne wyeksponowania. Równie ważne jest uzyskanie opinii od innych miłośników rasy, np. na spotkaniach czy wystawach psów bądź w zamkniętych grupach na mediach społecznościowych.
Przed podjęciem decyzji o zakupie warto umówić się na pierwsze spotkanie i zadać hodowcy kilka ważnych pytań, na przykład o zdrowie i osiągnięcia rodziców szczeniąt. Rzetelny hodowca chętnie pokaże warunki, w jakich żyją psy, ich rodowody i dokumentację zdrowotną. Jeśli hodowca unika odpowiedzi na pytania, może to wzbudzić podejrzenia. Podczas wizyty zwróć uwagę na warunki higieny, sposób żywienia psów, stan zdrowia suki i szczeniąt.
Przy odbiorze szczenięcia hodowca powinien przekazać Tobie metrykę, na podstawie której, wyrobisz w przyszłości rodowód. Razem z psem należy odebrać książeczkę zdrowia z obowiązkowymi szczepieniami i odrobaczeniami, które przeszedł szczeniak. Dobry hodowca przygotuje również wyprawkę dla psa z karmą, jaką karmiony był szczeniak w hodowli.
Kupując psa nie zapomnij o podpisaniu umowy, w której zostaną podane dane hodowli, nowego opiekuna oraz zapis, że pies jest wolny od chorób.
Zdrowie mastifa angielskiego
Mastify żywione wysokiej jakości zbilansowaną karmą, regularnie pielęgnowane i przechodzące systematycznie kontrole weterynaryjne mogą żyć nawet przez 11 lat. To silne i wytrzymałe psy, które nie cierpią na zbyt wiele chorób. Lekkie zimy psy tej rasy potrafią znieść w kojcu zewnętrznym, ale nie jest to polecane rozwiązanie – lepiej, by mastif żył całorocznie wśród rodziny. Latem psy tej rasy nie powinny być przeciążane pracą w najwyższe upały.
Typowe choroby
- Trądzik
- Wrodzone zwichnięcie łokcia
- Nadczynność tarczycy
- Kardiomiopatia rozstrzeniowa
- Przerost pochwy
- Rozszerzenie i/lub skręt żołądka
Wady według wzorca
Mastif angielski nie powinien wykazywać żadnych odstępstw od wytycznych ze wzorca, a każde odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
Wśród wad dyskwalifikujących szczenięta z dalszej hodowli we wzorcu wskazano agresję lub wyraźną lękliwość, a także wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania.
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
Żywienie mastifa angielskiego
Mastif angielski to pies olbrzymiej rasy, który zwiększa swoje rozmiary w okresie szczenięcym ponad 100-krotnie. W tym okresie bardzo ważne jest dostosowanie diety do potrzeb tego psa – pokarm nie może być zbyt kaloryczny, by nie przyspieszać, i tak szybkiego wzrostu. Gdyby do tego doszło mięśnie psa nie będą w stanie udźwignąć masywnego ciała, co może skutkować kulawizną.
Mastif angielski może być karmiony zarówno suchą karmą komercyjną, jak i posiłkami domowymi oraz dietą BARF. Należy jednak pamiętać, by komponując dietę samodzielnie prawidłowo ją zbilansować. Jeżeli tego nie potrafisz, to możesz skorzystać z porady psiego dietetyka.
Pamiętaj, by dieta psa była dostosowana do jego etapu życia, poziomu aktywności oraz ewentualnych problemów zdrowotnych.
Miski psa muszą być usytuowane na wysokości pyska, by nie musiał się schylać i łapać niepotrzebnego powietrza, powodującego gazy i odbijanie. Bezwzględnie posiłek nie może być podawany bezpośrednio przed planowanym intensywnym wysiłkiem lub po nim, gdyż może to doprowadzić do rozszerzenia i/lub skrętu żołądka.
Woda musi być dostępna dla psów przez całą dobę. Wodę dla psów należy wymieniać codziennie lub częściej, a naczynia powinny być umyte i usytuowane tak, by nic nie ograniczało do nich dostępu.
Szukasz karmy z dużą zawartością mięsa?
Sprawdź: Monobiałkowa karma dla psa
Pielęgnacja mastifa angielskiego
Mastif angielski polecany jest również dla osób, które nie chcą inwestować zbyt wiele czasu w pielęgnację psa. Podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym jest szczotkowanie, które należy wykonywać raz w tygodniu za pomocą włosianej, gęstej szczotki. Psa należy czesać z włosem i przed szczotkowaniem spryskać sierść odżywką antystatyczną.
Kąpiele mogą odbywać się raz na kwartał. Użyj do tego szamponu dla psów gładkowłosych i odżywki do sierści po kąpieli. Psa należy wykąpać dwa razy, gdyż za pierwszym razem zmywa się powierzchniowy bród, a dopiero w drugim podejściu rozprowadza się szampon aż do skóry. Po spłukaniu psa sierść należy odsączyć ręcznikami.
Standardem pielęgnacyjnym jest sprawdzanie uszu, kontrola stanu oczu i monitorowanie przyrostu pazurów raz w tygodniu oraz mycie zębów przynajmniej 3 razy w tygodniu.
Wyprawka dla mastifa angielskiego
Gdy decyzja o zakupie mastifa angielskiego już zapadła należy przygotować wszystko, co niezbędne na przyjęcie nowego członka rodziny w domu. W wyprawce dla szczeniaka powinna znaleźć się:
- Obroża lub szelki dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Ortopedycznym legowisku dla psa
- Zabawkach dla psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
- Kagańcu dla psa
Ciekawostki o mastifach angielskich
- Psy tej rasy, zaraz obok dogów niemieckich i bernardynów, znajdują się w TOP3 największych ras psów.
- Największy mastif angielski o imieniu Aicama Zorba of La Susa ważył 155 kg i uznany został za największego psa na świecie.
Bibliografia
M. Ceregrzyn (red.), Psy rasowe. Kompendium lekarza weterynarii i hodowcy, MI Polska, Warszawa 2008.
A. Gough, A. Thomas, Predyspozycje rosowe do chorób u psów i kotów, wyd. SIMA WLW, Warszawa 2006.
E.M. Krämer, 250 ras psów, pochodzenie, charakter, utrzymanie, O.W. Multico, Warszawa 2008.