
Niestrawność u psa
Niestrawność to choroba żołądka, która zwykle wynika z nieprawidłowej diety, jaką żywiony jest pies. Dotyczy to również sytuacji, w których pies zjada rzeczy niejadalne, np. podczas spacerów. W przypadku silnego zatrucia nieświeżym pokarmem może dojść u psa nie do niestrawności, a do ostrego zapalenia żołądka. Istnieje więc dosyć wyraźna granica pomiędzy niestrawnością a zapaleniem żołądka.
W niektórych przypadkach niestrawność u psa może wywołać stres. Wśród pierwotnych przyczyn wskazuje się także niewydolność trzustki, która wywołuje zespół złego trawienia. W takim przypadku, gdy choroba pierwotna jest nieleczona, niestrawność może przybrać stan przewlekły i przejść w fazę przewlekłego zapalenia żołądka.
Z tego artykułu dowiesz się m.in.:
- Jakie są konkretne przyczyny niestrawności u psa
- Jakie objawy ma pies z tym problemem
- Na co zwrócić uwagę w diecie psa, który miewa niestrawność
SPIS TREŚCI
1. Czym jest niestrawność a czym nie jest?
2. Jak rozpoznać niestrawność u psa?
2.1. Objawy niestrawności u psa
3. Co może powodować niestrawność u psa?
4. Co można podać psu na niestrawność?
5. FAQ
Data publikacji: 12 stycznia 2025
Czym jest niestrawność a czym nie jest?
Źródło: https://pixabay.com/photos/dog-stray-dog-baby-animal-cute-dog-2723108/
Niestrawność to określenie na problemy trawienne, które mogą objawiać się bulgotaniem, przelewaniem, wzdęciem, gazami, lekkim bólem brzucha, po zjedzeniu jakiegoś pokarmu, ale nie tylko. Co zostało już wcześniej napisane: niestrawność może mieć podłoże psychiczne (ze stresu) bądź może wynikać z innych przyczyn pierwotnych np. niewydolności zewnątrzwydzielniczej części trzustki.
Niestrawność nie oznacza od razu, że u psa wystąpił stan zapalny żołądka, czyli nieżyt. Jest to zwykle chwilowa niedyspozycja, którą można opanować zmianą diety.
Dla porównania, zapalenie żołądka to stan obejmujący powierzchowne i głębokie warstwy ścian żołądka, który objawia się zaburzeniami wydzielniczymi i ruchowymi żołądka, i może wynikać nie tylko z nieprawidłowej diety, ale również z: chorób zakaźnych (nosówka, parwowiroza, coronawiroza), obecności pasożytów u psa, zjedzenia alergenów pokarmowych. Wtórnie może dojść do zapalenia żołądka na skutek np. chorób wątroby, nerek, serca.
Jak rozpoznać niestrawność u psa?
Nieskomplikowana niestrawność jest dosyć prosta do rozpoznania przez opiekuna, który potrafi połączyć fakty. Gdy pies po spacerze albo/i po zmianie diety na nową staje się posmutniały, ukrywa się przed wyjściem na spacer, puszcza dużo bąków, zaczyna częściej bekać i mlaskać, to są to objawy, które mogą wskazywać na problemy z żołądkiem.
W lekkich przypadkach, które zawsze powinien oceniać lekarz weterynarii, prawdopodobnie wystarczy krótkotrwałe odstawienie pokarmu. W łagodnych przypadkach nie podejmuje się zwykle leczenia poza odstawieniem obecnego pokarmu na 12-36 godzin i wprowadzeniem osłaniającej żołądek diety.
Objawy niestrawności u psa
Co ciekawe, niestrawność u psów ma zwykle podobne objawy do tych, które występują u ludzi. Wśród niepokojących sygnałów, na które opiekun powinien zwrócić uwagę, wyróżnia się:
- Apatię
- Niechęć do jedzenia
- Niechęć do aktywności
- Bóle brzucha
- Bulgotanie w brzuchu
- Przelewanie w brzuchu
- Wzdęty brzuch
- Gazy
- Wymioty niestrawionym pokarmem
- Niekiedy rozluźniony stolec lub biegunka
Co może powodować niestrawność u psa?
Mimo karmienia psa tą samą karmą od dłuższego czasu, o tych samych porach, nie można wykluczyć, że u psa nigdy nie wystąpi niestrawność. Bardzo często przyczyną problemów żołądkowych jest podanie psu pomiędzy posiłkami ludzkiego jedzenia. W tym miejscu należy pamiętać o produktach trujących dla psów: czekolada, winogrona, rodzynki, cebula, czosnek, alkohol – nawet niewielkie ilości tych produktów mogą być śmiertelnie trujące dla psów. Nienajlepszym pomysłem jest podanie psu resztek z talerza po obiedzie – tłuste, smażone mięso czy przyprawy mogą doprowadzić do niestrawności. To samo dotyczy kości pozostałych z ludzkich pokarmów. Przede wszystkim ostre kości mogą pokaleczyć żołądek i jelita. Poza tym rozdrobnione kości mogą doprowadzić do zaczopowania jelit, a w ciężkich przypadkach konieczna może być interwencja chirurgiczna.
Słodycze
Podawanie psu jakichkolwiek monosacharydów nie ma sensu. Psy czerpią energię przede wszystkim z tłuszczu i białka. Podawanie psu nadmiaru słodyczy, jeśli nie zatruje zwierzęcia, to w długim okresie czasu może doprowadzić do nadwagi lub otyłości. Może również dojść do niekorzystnej zmiany nawyków psa, który zacznie żebrać o słodycze. Wyjątkiem w tej kwestii może być podawanie psu glukozy, ale dotyczy to konkretnych sytuacji medycznych.
Nadmiar przekąsek
Przekąski nie powinny zastępować regularnych posiłków. Nadmiar przekąsek może prowadzić do przekarmienia, a co za tym idzie nadwagi lub otyłości. Poza tym, przekarmiany pies może przestać wykazywać zainteresowanie regularnymi posiłkami. Należy tutaj podkreślić, że przekąski nie są karmą pełnoporcjową, co oznacza, że nie są zbilansowane i nie dostarczają psu wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Przekarmianie psa przekąskami pomiędzy regularnymi posiłkami, to w istocie okradanie własnego zwierzęcia z niezbędnych mu składników odżywczych.
Ogólna zasada, dotycząca podawania przekąsek brzmi, że powinny one stanowić ok. 10% dziennego zapotrzebowania psa na energię, a ich kaloryczność powinna skutkować pomniejszeniem porcji regularnych posiłków.
Przekarmienie
Podawanie psu nadmiernej ilości jakiegokolwiek pokarmu może doprowadzić do przeciążenia żołądka i wywołania objawów niestrawności.
Przeterminowana karma
Jeżeli karmisz psa karmą z dużych worków, a po jej otworzeniu przechowujesz ją zbyt długo w pojemniku, to może dojść do jej utlenienia i procesów, które mogą wywołać u psa niestrawność, gdy dojdzie np. do zjełczenia pokarmu. Warto zatem kupować mniejsze worki albo zakupić zbiornik próżniowy, do którego można przesypać część karmy, której pies nie będzie jadł w najbliższym czasie.
Zatrucia
Chociaż zepsute pokarmy prowadzą zwykle do zatrucia, które powoduje ostre zapalenie żołądka, to niekiedy, zjedzenie przez psa na spacerze bardzo małej porcji niezjadliwego pokarmu może doprowadzić do lżejszych perturbacji żołądkowych w postaci niestrawności.
Stres, depresja
Co ciekawe, także problemy psychiczne u psów mogą manifestować się objawami ze strony układu pokarmowego. U zestresowanych psów może dochodzić do wzrostu poziomu hormonów stresu. Mogą one prowadzić do przyspieszenia lub spowolnienia pracy jelit, powodować zaburzenia apetytu oraz inne objawy, jak biegunki.
Co można podać psu na niestrawność?
Podstawowym działaniem, jakie można podjąć przy niestrawności jest zmiana psiej diety. W podręcznikach dla studentów weterynarii wskazuje się, że w ciągu pierwszych 12-36. godzin należy odstawić psu pokarm. Gdy objawy zaczynają znikać i widać wyraźnie, że stan psa się poprawia, należy wprowadzić dietę zgodną z poniższymi zasadami:
- Karmę należy podawać częściej i w mniejszych porcjach, by nie obciążać żołądka
- Pokarm powinien być rozdrobniony, ugotowany, miękki, bez kości, by nie obciążał mechanicznie żołądka
- Pokarm powinien zawierać skrobię (papka ziemniaczana, ryż, produkty mączne). W zasadzie w ogóle nie należy podawać psu monosacharydów.
- Należy wykluczyć z diety składniki, które mogą wzmagać wydzielanie soku żołądkowego (owoce, warzywa)
- Stężenie białka powinno być na początku niskie
- Ilość tłuszczu w karmie powinna być na początku niska
Biorąc pod uwagę tak konkretne wytyczne wskazane byłoby zastosowanie gotowej karmy dedykowanej dla psów z niestrawnością/zapaleniem żołądka, gdyż samodzielne, prawidłowe zbilansowane diety może być trudne – wracający do zdrowia pies nie może być żywiony ciągle gotowanym kurczakiem z ryżem, gdyż taka dwuskładnikowa dieta nie jest w pełni zbilansowana.
Szukasz zdrowej karmy dla psa?
Sprawdź: Monobiałkowa karma dla psa
FAQ
Ile może trwać niestrawność u psa?
Niestrawność u psa to krótkotrwała niedyspozycja, która może trwać od kilku godzin do maksymalnie 1-2. dni. Jeśli problem trwa dłużej niż jeden dzień i pojawiają się dodatkowe objawy, to natychmiast należy udać się z psem do lekarza weterynarii.
Bibliografia
M. Lenarci, R. Lechowski, Choroby układ pokarmowego psów i kotów, Wyd. SGGW-AR, Warszawa 1991.
R. Neiger, Diagnostyka różnicowa w chorobach wewnętrznych psów i kotów, wyd. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2011.
H. Niemand, P. Suter, Praktyka kliniczna: PSY, wyd. Galaktyka, Łódź 2003.