Owczarek szkocki – wszystko o rasie psów 0
Owczarek szkocki – wszystko o rasie psów

Owczarek szkocki – poznaj najważniejsze cechy psów tej rasy

Owczarki szkockie od początku swojego istnienia były psami pracującymi, lecz sytuacja ta zmieniła się diametralnie wraz z pierwszymi wystawami psów, od 1871 roku. Na psy mogli pozwolić sobie tylko angielscy właściciele ziemscy, którzy zatrudniali szkockich pasterzy wraz z ich psami. Były one tak cenione i pożądane, że zaczęto trzymać je po prostu dla towarzystwa.

 

 

SPIS TREŚCI

1. Jak wygląda owczarek szkocki?

1.1.  Owczarek szkocki – rodzaje szaty i umaszczenia

2. Owczarek szkocki – charakter i umiejętności

2.1.  Charakter owczarka szkockiego

2.2.  Umiejętności owczarka szkockiego

3. Owczarek szkocki z hodowli

4. Zdrowie owczarka szkockiego

4.1.  Typowe choroby

4.2.  Wady według wzorca

5.  Żywienie owczarka szkockiego

6.  Pielęgnacja owczarka szkockiego

7.  Wyprawka dla owczarka szkockiego

8.  Ciekawostki o owczarkach szkockich

Data publikacji: 20 sierpnia 2023

Jak wygląda owczarek szkocki?

Owczarek szkocki - pies dużej rasy

Źródło: pixabay.com/pl/photos/szorstki-owczarek-pies-zwierz%C4%99-7242839/

Owczarki szkockie mają wybitną urodę. Najważniejszy powinien być jednak prawidłowy wyraz, który uwidacznia się w idealnej proporcji czaszki i kufy, wielkości, osadzeniu i kształcie oczu oraz usytuowaniu uszu i sposobie ich noszenia.

Owczarek szkocki długowłosy (collie rough) od owczarka szkockiego krótkowłosego (collie smoth) różni się jedynie długością włosa.

Głowa owczarka szkockiego musi być proporcjonalna do wielkości psa. Jej kształt, czyli klin o czystym obrysie musi być widziany z boku i z frontu. Górna linia czaszki i kufy jest prosta, mają one tą sama długość i są równoległe. Stop jest niewielki, ale wyraźny i to on rozdziela czaszkę i kufę. Nos psa jest zawsze czarny. Oczy psów tej rasy mają średnią wielkość, kształt migdała i ustawione są lekko skośnie. Kolor tęczówek zazwyczaj jest ciemny oprócz psów marmurkowych. U nich oko lub oczy mogą mieć barwę niebieską, mieszaną lub częściową. Uszy owczarka szkockiego są małe i w spoczynku zarzucone są do tyłu.

Przechodząc do szyi, warto podkreślić jej muskulaturę i wyraźne łukowate wysklepienie. Tułowie u owczarka szkockiego jest nieco dłuższe niż wysokość w kłębie. Klatka piersiowa psa jest głęboka z dobrze wysklepionymi żebrami. Lekko wysklepione lędźwie owczarka kończy długi, zakręcony na końcu ogon.

Wysokość w kłębie

Pies: 56-61 cm

Suka: 51-56 cm

Waga

Pies: 20-28 kg

Suka: 17-26 kg

Owczarek szkocki – rodzaje szaty i umaszczenia

Owczarek szkocki - profil psa

Źródło: pixabay.com/pl/photos/owczarek-szkocki-d%C5%82ugow%C5%82osy-pies-76394/

Owczarek szkocki długowłosy ma gęstą, prostą i szorstką w dotyku sierść, która mimo gęstości nie powinna wpływać na zmianę sylwetki psa. Podszerstek jest miękki i tak gęsty, że praktycznie nie ma możliwości dostrzec spod niego skórę.

Owczarek szkocki krótkowłosy ma krótką, gładką i twardą sierść. Podszerstek jest bardzo gęsty.

Obie odmiany owczarka szkockiego występują w umaszczeniu:

  • śniadym z białym, od jasnobrązowego po mahoń
  • trójbarwnym (tricolor), czarne z intensywnym podpalaniem na nogach i głowie
  • niebieskim marmurkowym (blue merle), tło w większości srebrzystoszare, a na nim czarne plamki i łatki, bardzo pożądane jest intensywne podpalanie

We wszystkich trzech umaszczeniach powinny występować większe lub mniejsze białe znaczenia. Najlepiej, aby biały był kołnierz i końcówka ogona oraz strzałka na głowie. Całkowicie biały owczarek szkocki lub z przewagą bieli na okrywie jest niepożądany.

Owczarek szkocki – charakter i umiejętności

Owczarki szkockie to brytyjskie psy pasterskie, które początkowo nazywane były psami leśnymi, służącymi do leśnego wypasu owiec, bydła, a nawet półdzikich jeleni. Psy te najczęściej użytkowane były przez średniowiecznych strażników leśnych i wypalaczy węgla. Dziś owczarek szkocki nadal jest psem zdolnym do pracy pasterskiej, ale pozostaje też doskonałym psem towarzyszącym.

Charakter owczarka szkockiego

Owczarek szkocki to przyjazny pies, który nie powinien być nerwowy, lękliwy, ani też wykazywać zachowań agresywnych. Powinien być psem odważnym i pewnym siebie. Wysoka inteligencja w połączeniu z potrzebami ruchowymi sprawia, że owczarek szkocki collie chętnie podejmuje wyzwania sportowe. W towarzystwie dzieci i innych psów sprawuje się wręcz doskonale, to pogodny i łagodny przyjaciel. Rasa ta nie ma skłonności do bójek, dzięki czemu spacery i przejażdżki rowerowe z nim to duża przyjemność.

Umiejętności owczarka szkockiego

Owczarek szkocki to pies aktywny, dynamiczny i wytrzymały. Choć na przestrzeni wieków pies użytkowany był wyłącznie do pasienia bydła, to cecha ta niestety zaczęła zanikać. Psy nastawione na cele wystawowe z każdym kolejnym potomkiem tracą instynkt pasterski, a więc przestają być psami użytkowymi. Instynkt ten u owczarków szkockich zachował się jedynie w formie szczątkowej i jeśli chce się go rozwijać, trzeba psa szkolić. Szkolenie można zacząć z 4-miesięcznym psem, z psem przeznaczonym do pasienia od 6. miesiąca życia, zaczynając od podstaw posłuszeństwa i kontrolowanego zapoznania psa ze zwierzętami gospodarskimi. Owczarek szkocki to pies mądry, pojętny, zrównoważany, łatwy w szkoleniu i nie powinien być traktowany jak duża maskotka. To pies, który musi czuć się potrzebny i doceniany.

Owczarek szkocki z hodowli

Owczarek szkocki podczas aktywności

Źródło: pixabay.com/pl/photos/owczarek-szkocki-coli-zabawa-5230971/

W Polsce żaden hodowca nie powinien wydać szczeniąt owczarka szkockiego, zanim nie zakończy się okres karmienia mlekiem matki. Odstawienie dietetyczne szczenięcia następuje między 7 a 8. tygodniem życia. Najczęściej jednak młode psy pozostają przy matce i rodzeństwie do 12. tygodnia życia. Okres ten jest ważny z punktu widzenia socjalizacji i prawidłowego rozwoju.

Hodowca owczarków szkockich powinien być zrzeszony w ZKwP. Zanim podejmie się ostateczną decyzję o zakupie psa, warto to sprawdzić.   Wystarczy wejść na stronę związku i sprawdzić, czy wybrany przez nas hodowca widnieje w wykazie zrzeszonych hodowli. Drugą możliwością jest odszukanie w najbliższej okolicy lokalnego oddziału związku i zasięgnięcie w nim informacji.

Wybór właściwej hodowli jest bardzo ważny. Najlepiej sprawdzić klika, które polecone zostały przez miłośników rasy. Opinii o hodowlach można zasięgnąć, udając się na wystawy lub zloty i dopiero wtedy podjąć ostateczną decyzję.

W drugim etapie należy udać się do hodowli osobiście. Celem wizyty jest sprawdzenie warunków, w jakich hodowane są zwierzęta. Ważne jest także obejrzenie matki szczeniąt owczarka szkockiego, sprawdzenie dokumentacji reproduktora i suki hodowlanej i wykonanych przez hodowcę badań weterynaryjnych. Hodowla powinna być powodem do dumy właściciela, jeśli tak jest, to na pewno pochwali się on tytułami zdobytymi przez jego psy na wystawach.

Gdy dojdzie do sprzedaży, hodowca owczarka szkockiego wyda do rąk nowego opiekuna metrykę i książeczkę zdrowia psa. Zdarza się, że niektórzy hodowcy przekazują wraz z psem podstawową wyprawkę dla szczeniaka, w której znajdzie się m.in. paczka karmy, którą do tej pory jadł pies i ulubiona zabawka.

Suka i reproduktor musi mieć wykonane badania na dysplazję wszystkich typów, jest to dodatkowy wymóg stawiany hodowcom zarówno owczarków szkockich długowłosych, jak i krótkowłosych. Nie wolno krzyżować owczarków szkockich długowłosych z krótkowłosymi, dlatego warto zwrócić uwagę na to, czy rodzice mają taką samą długość włosa.  

Zdrowie owczarka szkockiego

Owczarek szkocki podczas zabawy na zewnątrz

Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/pies-owczarek-szkocki-szkocki-collie-7021285/

Poza efektownym wyglądem owczarek szkocki collie powinien być psem zdrowym fizycznie i psychicznie. To pies wielkiej urody, harmonijnie zbudowany i doskonale wyważony. Absolutnie nie może być psem ociężałym i krępej sylwetki. Owczarki szkockie są podatne na wiele chorób skóry, chorób mięśni i szkieletu, chorób neurologicznych oraz chorób oczu.

Typowe choroby

Wśród wielu chorób, charakterystycznych dla tej rasy psów warto wskazać m.in.:

  • histiocytozę skórną
  • czyraczność mieszków włosowych na części twarzowej
  • nadwrażliwość pokarmową
  • bielactwo
  • zespół Waardenburga-Kleina
  • aspergilozę
  • wrodzone zwichnięcie łokcia
  • urazy miękkich tkanek nadgarstka
  • głuchotę
  • podwinięcie powiek
  • podwójny rząd rzęs
  • małą rogówkę
  • zaćmę
  • anomalię oka collie
  • dystrofię rogówki

Wady według wzorca

Owczarek szkocki z hodowli nie powinien wykazywać wad, wymienionych we wzorcu rasy. Dobrze zbudowany pies nie może mieć luźnych łokci i nosić ogona powyżej grzbietu nawet przy pobudzeniu. Kufa owczarka nie może być kanciasta ani szpiczasta. Pies podnoszący wysoko przednie łapy czy je krzyżujący bądź toczący kończyny wykazuje wadę. Szata owczarka szkockiego nie może być całkowicie biała lub przeważająco biała, a rdzawy nalot na czerni u psów trójbarwnych lub marmurkowych również jest niepożądany. U psów śniadych barwa okrywy jasno słomkowa czy kremowa jest nieakceptowana. Przy dużej liczbie możliwych wad, jakie może mieć owczarek szkocki collie lepiej udać się na pierwsze spotkanie z miotem w towarzystwie osoby mającej większe doświadczenie w hodowli psów tej rasy.

Żywienie owczarka szkockiego

Karma dla szczeniaka owczarka szkockiego powinna być dedykowaną szczeniętom, gdyż mają one inne potrzeby żywieniowe w porównaniu z dorosłymi psami. Młode collie potrzebują więcej białka, które jest źródłem niezbędnych dla organizmu aminokwasów, oraz tłuszczu wysokiej jakości, który jest głównym nośnikiem energii i odpowiada za wysoką smakowitość karmy.

Karma dla dorosłych owczarków szkockich nie powinna być jednak zbyt wysokobiałkowa, ze względu na podatność psów tej rasy na problemy skórne. Psy te mają doskonałą przemianę materii i świetnie przyswajają pokarm, lecz owczarki szkockie prowadzące leniwy tryb życia bardzo szybko tyją i ciężko gubią zbędne kilogramy.

Owczarki szkockie nie są łakome, ale zdarzają się osobniki, które grymaszą podczas posiłków, dlatego trzeba starannie dozować porcje karmy, zgodnie z wytycznymi producenta, które znajdują się na opakowaniu. Pokarm należy podawać o określonej porze.

Pies może być żywiony suchą lub mokrą karmą, a także na podstawie diety łączącej te dwa rodzaje pokarmu.


Szukasz karmy dla owczarków?

Owczarek szkocki - sucha karma dla psa

Sprawdź: Monobiałkowa karma dla owczarków z dużą zawartością mięsa z jagnięciny


Pielęgnacja owczarka szkockiego

Pielęgnacja owczarka szkockiego zależy od rodzaju szaty. Owczarek szkocki krótkowłosy może być wyczesywany raz w tygodniu, gdyż wygląda doskonale o każdej porze roku. Owczarek szkocki długowłosy poza okresem linienia możne być czesany co kilka dni, ale nawet przy złej pogodzie okrywa nie łapie błota i wystarczy przetrzeć sierść, by był czysty.

Kąpielom owczarki szkockie można poddawać raz na kwartał, gdyż zanieczyszczenia osiadają na ich sierści i przenikają do skóry, wywołując podrażnienia i alergie. Pamiętaj, by raz w tygodniu dokonać przeglądu stanu uszu, łap, oczu i pazurów, a także gruczołów okołoodbytowych. Zęby owczarka szkockiego należy myć raz dziennie i trzeba do tego przyzwyczajać psa już od pierwszych dni w nowym domu.

Wyprawka dla owczarka szkockiego

Gdy decyzja o zakupie owczarka szkockiego już zapadła należy przygotować wszystko, co niezbędne na przyjęcie nowego członka rodziny w domu. W wyprawce dla szczeniaka powinny znaleźć się:

  • Szelki dla psa
  • Kaganiec dla psa
  • Smycz dla psa

Kompletując wyprawkę nie zapomnij również o:

  • Miskach dla psa
  • Legowisku dla owczarka szkockiego
  • Zabawkach dla owczarka szkockiego
  • Woreczkach na odchody
  • Szczotce do sierści dla psa
  • Szamponach i odżywkach
  • Adresówce dla psa
  • Paście i szczoteczce do zębów

Ciekawostki o owczarkach szkockich

  • Nazwa owczarka szkockiego collie wywodzi się z celtyckiego dialektu Q i słowo collie oznacza rzecz użyteczną.
  • Owczarek szkocki nie ma wyłącznie pochodzenia szkockiego. Przodkowie rasy zostali przywiezieni przez Rzymian z Półwyspu Pirenejskiego do Anglii, a do Irlandii przez Celtów z Kraju Basków.
  • Owczarki szkockie krótkowłose były faworyzowane przez królową Wiktorię. Mieszkały wraz z nią w szkockim zamku Balmoral. Jej ulubieńcem był Sharp, pochowany w parkowym zamku Windsor, upamiętniony rzeźbą na nagrobku.

Bibliografia

A. Gough, A. Thomas, Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów, SIMA WLW, Warszawa 2006.

A. Redlicka i M. Redlicki, Brytyjskie psy pasterskie, MAKO PRES Sp. z o.o., Warszawa 2000.

zkwp.pl/wzorce/156.pdf (dostęp: 09.07.2023).

zkwp.pl/wzorce/296.pdf (dostęp: 09.07.2023)

Komentarze do wpisu (0)

Zaloguj się
Nie pamiętasz hasła? Zarejestruj się
Infolinia 222 500 600
do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper Premium