Sheltie – poznaj najważniejsze cechy psów tej rasy
Mieszkańcy wysp Szetlandzkich z racji braku drapieżników i ukierunkowania na rybołówstwo oraz wypas owiec nie potrzebowali dużych psów, więc miniaturowy collie wydawał się psem idealnym. Sheltie były chętne i zdolne do pracy ze stadem owiec. Ich praca polegała głównie na stróżowaniu, ochronie młodych jagniąt przed atakiem ptaków, a także pilnowaniu stad przed wyrządzanie szkód na polach uprawnych. Silny instynkt stróżowania do dziś jest głęboko zakorzeniony u rasy tych psów.
SPIS TREŚCI
1.1. Sheltie – rodzaje szaty i umaszczenia
2. Sheltie – charakter i umiejętności
2.1. Charakter sheltie
2.2. Umiejętności sheltie
4.1. Typowe choroby
4.2. Wady według wzorca
Data publikacji: 11 października 2023
Jak wygląda sheltie?
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/sheltie-pies-drzewo-odchodzi-1023012/
Sheltie to harmonijnie zbudowany mały pies. Harmonia budowy wyraża się w każdej części ciała, składając się na proporcjonalną całość. Długowłosa i obfita szata, czyste linie głowy, ruch pełen wdzięku, dodają psu tylko uroku.
Głowa owczarka szetlandzkiego ma kształt długiego i tępego klina. Proporcjonalna głowa osadzona jest na długiej, umięśnionej i łukowatej szyi, która pozwala na dumne jej noszenie. Stop psa nie jest wyraźny, ale zaznaczony. Kufa u psa porośnięta jest gładkim włosem i jest ładnie zaokrąglona. Nos psa jest zawsze czarny, tak jak krawędzie przylegających warg i powieki. Oczy sheltie są średniej wielkości w kształcie migdała. Tęczówki psa są brązowe. Wyjątkiem są psy marmurkowe, u których jedno lub oba mogą być niebieskie lub niebiesko nakrapiane. Uszy owczarka szetlandzkiego są małe, położone blisko siebie na szczycie czaszki.
Grzbiet psa jest prosty, lekko wysklepiony w lędźwiach. Zad sheltie nie opada drastycznie, a stopniowo. Klatka piersiowa psa jest głęboka i sięga do łokci. Ogon owczarka szetlandzkiego osadzony jest nisko, zwęża się ku końcowi, a na koniuszku jest lekko zakręcony.
| Wysokość w kłębie |
Pies: 37 cm +/- 2,5 cm Suka: 35,5 cm +/- 2,5 cm |
| Waga |
Pies: 7-10 kg Suka: 7-10 kg |
Sheltie – rodzaje szaty i umaszczenia
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/sheltie-pies-las-sta%C5%82ego-%C5%9Bcie%C5%9Bnia%C4%87-1047090/
Sheltie ma długi, prosty i szorstki włos. Podszerstek u psa jest miękki, krótki i gęsty. U psa występują: kryza, kołnierz, portki na przednich nogach i pióro na ogonie. Sierść nie może zakrywać linii sylwetki psa.
Sheltie występuje w umaszczeniu:
- Śniadym
- Trójbarwnym
- Niebieskim marmurkowym
- Czarno-białym
- Czarnym z podpalaniem
U wszystkich psów poza czarnymi może występować białe znaczenia: strzałka, kołnierz na klatce piersiowej, nogach i końcówce ogona. Ich brak u sheltie nie jest traktowany jako wada.
Sheltie – charakter i umiejętności
Sheltie to brytyjskie psy pracujące i towarzyszące. Silnie zakorzeniony instynkt pasterski obecny jest u rasy także współcześnie i nie wymaga dodatkowego szkolenia. Wysoka inteligencja psów pozwala na łatwe szkolenie w ogólnym posłuszeństwie oraz do pracy węchowej. Sheltie są psami łagodnymi, które sprawdzą się jako psy towarzyszące również dla opiekunów mieszkających w dużych miastach.
Charakter sheltie
Owczarek szetlandzki to pies bystry, czujny i oddany. Pies ma predyspozycje do stróżowania, ale nie jako obrońca, lecz jako pies ostrzegający. Już w młodości pies powinien być uczony kontroli nad szczekaniem, gdyż jest psem z natury hałaśliwym. Bardzo związuje się z opiekunami, jest im wierny. Ze względu na geny pracujących przodków jest psem aktywnym, potrzebującym wyzwań, mogącym uprawić agility. Sheltie nienauczony samodzielnego zostawania w domu może być nie tylko szczekliwy, ale niszczycielski. Względem obcych rasa ta jest ostrożna i aby nie przerodziło się to w nadmierną lękliwość, psy powinny od małego być w kontakcie z ludźmi w różnym wieku oraz w różnych kontekstach społecznych.
Umiejętności sheltie
Sheltie nie jest psem kanapowym, choć jest mały, to może i potrzebuje wysiłku fizycznego. Na początku w formie nieobciążających zabaw, a później także typowych psich dyscyplin sportowych. Owczarek sheltie jest dynamiczny, zdecydowany i z ożywieniem reaguje na polecenia opiekuna. Pies uczy się szybko i chętnie, jeśli stosuje się wobec niego metody pozytywne. Oddanie, jakie okazuje pies wobec rodziny, warto wykorzystać w szkoleniu. Cechą charakteru, która absolutnie nie powinna wystąpić u psa, jest agresja. Agresja jako zaburzenie zachowania jest najcięższą wadą, wykluczającą zwierzę z dalszej hodowli i oceny na wystawach.
Owczarek szetlandzki to pies inteligentny, a nuda jest jego wrogiem. Nie jest to pies trudny w ułożeniu dla osób wychowujących go bez przemocy i krzyków. Sheltie jest posłuszny, chętny do nauki, skupiony na opiekunie. Psy te wydają się czytać w myślach opiekuna. Jednak osoby niekonsekwentne czy zbyt uległe będą mieć z sheltie nie lada problem. Rasa ta niestety bez wahania przejmie władzę w domu poprzez pozorne podporządkowanie. Oznacza to, że pies w domu jest w miarę układny i karny, niewykazujący agresji wobec domowników, ale za to na spacerach okazuje niekontrolowane wybuchy złości wobec innych psów lub ludzi. Właśnie takie zachowanie oznacza, że to pies pełni funkcję przewodnika stada, broniąc tego właśnie stada przed niebezpieczeństwem. Znudzony sheltie będzie dewastował dom czy urządzał głośne koncerty wokalne, a na spacerach stanie się krnąbrny i skłonny do ucieczek.
Sheltie nadaje się na pierwszego psa dla rodzin z dziećmi, ale także dla umiarkowanie aktywnych osób starszych. Rasa ze względu na wymiary nadaje się nawet do mniejszego mieszkania w bloku.
Sheltie z hodowli
Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/sheltie-pies-szczeniak-pup-5530792/
Szczeniaki sheltie powinny mieszkać z matką i rodzeństwem do czasu osiągnięcia 7-8. tygodnia życia. Okres ten jest konieczny do prawidłowego odkarmienia szczenięcia przez matkę mlekiem do chwili przejścia na pokarm stały. Szczenię wydane do nowego domu musi być na tyle samodzielne i uspołecznione, by poradziło siebie bez matki, zazwyczaj dzieje się to w 12. tygodniu życia.
Zakup owczarka szetlandzkiego z hodowli powinien być sprawą przemyślaną i sprawdzoną na tyle, na ile jest to możliwe. Hodowla sheltie powinna być zarejestrowana w ZKwP. By to sprawdzić wystarczy skontaktować się z najbliższym oddziałem ZKwP i zapytać, czy dana hodowla widnieje na liście zarejestrowanych w ZKwP.
Wybraną hodowlę można także sprawdzić dzięki opinii, jaką ma wśród miłośników rasy, na wystawach organizowanych przez ZKwP. Jeśli opinia jest satysfakcjonująca, kolejnym krokiem jest umówienie się z hodowcą i udanie się na miejsce.
Hodowla sheltie powinna zrobić na kupującym dobre wrażenie, na które składają się: higieniczne warunki odchowu szczeniąt, dobra kondycja matki, bezpieczeństwo wszystkich przebywających w hodowli zwierząt. Wszystkie psy powinny być zadbane bez względu na to, czy są psami aktywnie pracującymi, czy nie. Niechlujnie wyglądające sheltie są najgorszą wizytówką, jaką hodowca może sobie wystawić. Matka i ojciec szczeniąt powinni być zarejestrowanymi reproduktorami, które są klinicznie zdrowe. Psy powinny mieć gdzie odpoczywać, czym się bawić i być karmione pokarmem adekwatnym do wieku. Szczeniaki sheltie powinny być żywiołowe, zainteresowane otoczeniem i skłonne do kontaktu z hodowcą.
Hodowca w dniu odbioru szczenięcia wydać musi metrykę oraz książeczkę zdrowia z wykazem dotychczasowych szczepień i ewentualnego leczenia.
Zdrowie sheltie
Poza adekwatnym wyglądem owczarek szetlandzki powinien być psem zdrowym fizycznie i psychicznie. Absolutnie nie może być psem ociężałym, ani krępym. Proporcjonalna sylwetka jest wyrazem dobrej kondycji zdrowotnej, dobrostanu psa i jego sprawności i zdolności do wykonywania pracy, do której został stworzony.
Typowe choroby
Wśród wielu chorób, charakterystycznych dla tej rasy psów warto wskazać m.in.:
- Przetrwały przewód tętniczy
- Układowy toczeń rumieniowaty
- Idiopatyczną wrzodziejącą dermatozę owczarków szetlandzkich i collie
- Wyłysienia z rozjaśnieniem koloru
- Guzy skóry
- Niedoczynność tarczycy
- Chorobę von Willebranda
- Osłabienie więzadeł nadgarstka
- Wrodzone zwichnięcia stawu łokciowego
- Tłuszczakomięsak
- Nowotwory jąder
- Wnętrostwo
- Entropion
- Dystrofię rogówki
- Anomalię oka collie
- Uogólniony postępujący zanik siatkówki
Wady według wzorca
Sheltie z hodowli nie powinien wykazywać wady, wymienionych we wzorcu rasy. Głowa psa nie może być przesadnie elegancka. Barwa oczu u wszystkich psów, poza marmurkowymi, powinna być ciemnobrązowa. Żebra sheltie muszą spłaszczać się ku mostkowi, aby umożliwić psu swobodną akcję kończyn. Ogon psa nie może być skręcony, a w ruchu nie powinien być noszony powyżej linii grzbietu. Nogi powinny mieć mocny kościec, ale nie ciężki. W ruchu pies nie może kroczyć sztywno, związanie, wysoko lub tocząco, a nogi nie mogą mu się plątać czy być unoszone wysoko. Owczarek sheltie porusza się lekko, swobodnie i efektywnie przy małym wysiłku. Tylne kończyny nie mogą być bogato obrośnięte poniżej stawu skokowego, tu włos musi być krótki. Owczarki szetlandzkie występują wyłącznie z długim włosem. Maść sheltie nie powinna być wilczasta ani szara. W maści marmurkowej wysoce niepożądane są rozległe czarne łaty, szare tło czy nalot rdzawy lub szary na podszerstku i włosie okrywowym. U sheltie czarnych z podpalaniem nie mogą występować białe znaczenia. Białe znaczenia na tułowiu nie mogą wystąpić w przypadku pozostałych maści sheltie. Wahania wzrostu psa nie mogą przekraczać 2,5 cm w żadną stronę od ideału wskazanego przez wzorzec. Wadami dyskwalifikującymi sheltie jest agresja lub nadmierna lękliwość, ale także wady budowy i zachowania, które wpływają na zdrowie psa, jego dobrostan i użytkowość. Samce sheltie muszą mieć dwa jądra w pełni osadzone w worku mosznowym.
Żywienie sheltie
Owczarek szetlandzki to pies obdarzony dobrym apetytem. Niestety zbyt wysokobiałkowa dieta może odbić się u tego psa alergiami i w konsekwencji sinym świądem, ranami i pogorszeniem jakości sierści. Rasa ta ma bardzo dobrą przemianę materii i przyswajanie, dlatego zaleca się wysoką ostrożność, gdyż pies przy nieodpowiedniej dawce ruchu szybko utyje. Właściciele sheltie nie powinni też się nabierać na aktorskie umiejętności czworonoga przy misce. Dokarmianie obciąży kręgosłup, stawy, psy zaczynają chorować na serce, suki mają ciężkie porody, a odchudzony sheltie wygląda bardzo marnie. Wszelkie przekąski szkoleniowe bezwzględnie trzeba odjąć od dziennej dawki pokarmowej. Posiłki owczarkowi podaje się o stałych porach i nie zostawia dłużej niż na 15 minut po podaniu.
Szczeniaki sheltie są bardzo aktywne i często zapominają o jedzeniu. Maluchy potrafią tylko skubnąć coś w biegu i uciekają dalej eksplorować świat, jednak jest to niebezpieczne. Niedożywiony szczeniak nie wyrośnie na zdrowego owczarka. Takiego szczeniak należy karmić osobno, pozwalając zjeść tyle, ile da radę, a potem opiekun musi dokarmić psa z ręki.
Karma dla sheltie powinna być dobrej jakości o zawartości białka ok. 22%. Dla szczeniąt zalecana jest karma dedykowana, dopasowana do potrzeb rozwijającego się organizmu.
Woda musi być dostępna dla psów przez całą dobę. Wodę dla psów należy wymieniać codziennie, a naczynia muszą być umyte i usytuowane tak, by nic nie ograniczało psu dostępu do nich.
Szukasz karmy dla aktywnego psa?
Sprawdź: Hipoalergiczna, zbilansowana karma dla psa
Pielęgnacja sheltie
Pielęgnacja okrywy owczarków szetlandzkich jest koniecznością, z której nie można zrezygnować czy jej zaniechać . Psy należy wyczesywać co 2-3 dni w zależności od stanu wizualnego sierści. Kąpiele sheltie należy wykonywać przynajmniej raz na 3-4 miesiące, by zmyć z psa zanieczyszczenia osiadające na sierści, które mogą przenikać do skóry i wywoływać podrażnienia i alergie. Psy żyjące na wsi, z dala od spalin, można kąpać rzadziej. Szczeniąt sheltie się nie kąpie, jeśli nie zachodzi taka konieczność. Sheltie nie należy czesać na sucho! Włos psa będzie przez takie traktowanie łamliwy i kruchy. Po kąpieli pies musi być wyczesany i wysuszony, by mokry podszerstek nie zbił się w kołtuny, które potem trzeba tylko wyciąć. Poza czesaniem owczarek szetlandzki musi mieć skontrolowane oczy, wyczyszczone uszy, wyszczotkowane zęby i sprawdzone okolice odbytu. Aby na portkach nie osadzał się kał, można wyciąć włos wokół odbytu. Zabieg ten nie powinien być wykonywany zbyt ochoczo, aby ubytek włosa nie był zbyt widoczny.
Okres linienia u sheltie jest uciążliwy, a pies wygląda dość niechlujnie. Aby przyspieszyć proces wymiany okrywy, psa należy wykąpać i potem warstwa po warstwie dokładnie wyczesać grzebieniem. Nie należy tego robić zbyt gwałtownie, by włosów nie wyrywać, lecz wyciągnąć martwy włos. Opiekunowie sheltie muszą jednak pamiętać, że nawet bardzo starannie wyczesany pies będzie obłaził, lecz odzyska dawny blask, gdyż włos rośnie szybko.
Sheltie wystawowy musi mieć ostrzyżone łapy, by ich owal był podkreślony, pióra na nogach muszą być wyrównane tak, aby włos nadal pozostawał naturalny. Strzyże się też uszy, by usunąć nierówne pędzle, a ucho było gładkie bez odstających na boki kłaczków.
Wyprawka dla sheltie
Gdy decyzja o zakupie owczarka szetlandzkiego już zapadła należy przygotować wszystko, co niezbędne na przyjęcie nowego członka rodziny w domu. W wyprawce dla szczeniaka powinna znaleźć się
- Obroża lub szelki dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Legowisku dla psa
- Zabawkach dla psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
Ciekawostki o sheltie
- Sheltie nazywany jest mylnie miniaturowym owczarkiem collie. Nie ma z nim zbyt wiele wspólnego, bo rasa powstała z krzyżówek z king charles spanielem, szpicem miniaturowym, psem yekki czy pomeranianem.
- Pierwsze owczarki szetlandzkie trafiły do Polski jeszcze przed II wojną światową z Wielkiej Brytanii, z hodowli R. Taylora Wyndora.
Bibliografia
A. Redlicka, M.Redlicki, Brytyjskie psy pasterskie, wyd. Mako press, Warszawa 2000.
Owczarek szetlandzki, wzorzec rasy – tłumaczenie ZKwP, zkwp.pl/wzorce/88.pdf (dostęp: 08.08.2023).